Biografia Groovekojad historia, o zespole

Groovekojad to projekt muzyczny założony pod koniec ostatniej dekady XX wieku w Gdańsku. Jest on nierozerwalnie związana z postacią Amerykanina, Glenna Meyera, który był pomysłodawcą, głównym twórcą oraz niekwestionowanym liderem formacji Groovekojad.

Meyer przyjechał do naszego kraju w pierwszej połowie lat 90. i szybko wyrobił sobie markę na polskiej scenie - zaczął współpracować z takimi artystami, jak Reni Jusis, Liroy, Kayah, Leszek Możdzer czy Grzegorz Skawiński. W 1996 roku dołączył do zespołu Blenders grającego muzykę z pogranicza rocka, funku i popu (rok wcześniej grupa ta zadebiutowała albumem "Kaszëbë") . Jeszcze w tym samym roku na rynku pojawiła się nagrana już z nim w składzie płyta pod tytułem "Fankomat". Meyer był najwyraźniej tym, czego kapeli brakowało - bo krążek niemal z miejsca odniósł wielki sukces i zdobył złoty status. Pochodzące z niego single "Ciągnik" czy "Biribomba" stały się w Polsce jednymi z największych przebojów 1996 roku. W następnym roku Amerykanin nagrał z bandem kolejny longplay, "Fankofil ", który także przyniósł spory hit, w postaci piosenki "Owca". W 1999 roku opuścił jednak pokład Blandersów. - Glenn miał swoje założenia, my mieliśmy swoje, nie było sensu, żebyśmy dalej coś razem robili - tłumaczył decyzję kolegi gitarzysta zespołu, Tomek Urbański w wywiadzie dla czasopisma "Tylko Rock". - Nie potrafiliśmy się dogadać w żadnej kwestii. Jak okazało się później, Meyer chciał rozpocząć wtedy karierę solową, co nie za bardzo spodobało się pozostałym członkom bandu, którzy chcieli mieć wokalistę na "pełen etat". Koledzy postawili mu wtedy ultimatum: albo Blendersi albo nowy projekt. Artysta wybrał działalność na własną rękę i pożegnał się z formacją. 

"Wyzwolony" Glenn, mógł w końcu poświecić się bez reszty nowemu dziecku, które zostało zabawnie ochrzczone Groovekojad. Jasne było, że Meyer nie mógł robić wszystkiego sam (zajął się wokalem, grą na puzonie, scratchowaniem i samplowaniem), dlatego też zaprosił do projektu kilku zaprzyjaźnionych muzyków. I tak za perkusją zasiadł uznany w kraju instrumentalista jazzowy Jacek Olter (mający na koncie współpracę z Tymonem Tymańskim w dowodzonej przez niego legendarnej już dzisiaj formacji Kury), a klawiszami zajął się Czarek Morawski. Po jakimś czasie skład uzupełnili jeszcze basista Artur Falecki, DJ East (w rzeczywistości Bartek Kinaszewski, Polak szwedzkiego pochodzenia), drugi perkusista Jacek Stromski (znany między innymi z zespołu Apteka) i saksofonista Irek Wojtczak. Kiedy konfiguracja była już kompletna, zaczęto próby na których powstawały zalążki przyszłego materiału. Muzyka, prezentowana przez zespół była ciężka do zaszufladkowania - stanowiła wypadkową acid jazzu, big beatu, trance, hip-hopu, yassu, trip-hopu i break beatu. 

Jeszcze w 1999 roku kapela zaczęła występować w sopockim klubie Sfinks. Trzeba w tej kwestii dodać, że 7-osobowy skład Groovekojad często utrudniał koncerty, ponieważ niektórzy organizatorzy nie chcieli zapraszać aż tylu muzyków. W tym jednak aspekcie zespół nigdy nie szedł na ustępstwa i zawsze grał tylko tam, gdzie mógł zaprezentować się w pełnej konfiguracji. W 2000 roku panowie weszli do studia, aby zacząć proces rejestracji muzyki, która miała wypełnić debiutancki album formacji. Na pierwsze efekty pracy nie trzeba było długo czekać. Już w czerwcu premierę miał zwiastujący całość singel "Funkiusz Budi (Baby-Baby)", który całkiem często prezentowany był przez niektóre stacje radiowe. Pełen krążek na sklepowe półki powędrował dwa miesiące później, 14 sierpnia, a zatytułowany był "Smacznego!". Dzieło wypełniło aż 18 kompozycji, uzupełnionych dosyć "niecodziennymi" tekstami, stanowiącymi mieszanką języka polskiego z angielskim, a także tego wymyślonego przez artystę (stosował on już takie patenty jeszcze w czasach, kiedy występował w Blenders). Stylistycznie, miejscami można było jeszcze wychwycić analogię do stylu macierzystej formacji Glenna (co tylko potwierdza jak ważną postacią był on w jej składzie), jednak kapela z pewnością dorobiła się własnego, charakterystycznego brzmienia. W następnym miesiącu pojawiła się kolejna mała płytka, "Panie kierowniku", do której powstał dość zabawny teledysk. 

"Smacznego!" mimo sprzedaży na poziomie dużo niższym niż "Fankomat" czy "Fankofil", został jednak doceniony przez większość liczących się pism muzycznych (i nie tylko), w których zebrał recenzje w lwiej części bardzo pochlebne. Krążek dorobił się dwóch nominacji do nagrody Fryderyk w kategoriach "debiut" oraz "album roku Dance/Electronica/Techno", wygrywając statuetkę w drugiej z wymienionych. Zdobył także wyróżnienie za "debiut roku" na Polish Dance Awards 2000. Można, zatem mówić o sporym sukcesie, biorąc pod uwagę muzykę niemającą zbyt dużego potencjału komercyjnego. 

Debiutancki album Groovekojad okazał się zarazem ostatnim wydawnictwem grupy. Mimo, iż artysta miał w planach nagranie kolejnej płyty, nigdy nie weszła ona w falę realizacji. W następnych latach muzyk zaangażował się w kolejny projekt, glennSki. Pod tym szyldem występował jako MC w najróżniejszych klubach - zdobył także w 2003 roku nagrodę na Yach Music Festiwal za utwór "Kosmiczne grzyby" - w kategorii drewniany Yach, przyznawanej przez organizatorów. W 2004 roku Glenn postanowił opuścić Polskę i wrócił do Stanów Zjednoczonych. Powodem podjęcia takiej decyzji była niemożność rozwijania się artystycznie. Mimo, że niejednokrotnie mówił, że nie powróci na stałe do kraju nad Wisłą, już w 2006 roku zmienił zdanie i ponownie zasilił skład Blenders. W 2008 roku zreformowana formacja dała serię koncertów, głównie na juwenaliach w największych miastach, natomiast rok później muzycy znaleźli się w studiu, gdzie nagrywają muzykę na nowy album, mający ukazać się jeszcze przed końcem 2009 roku.