Życiorys Martyna Jakubowicz biografia

Martyna Jakubowicz urodziła się 24 lutego 1955 roku w Krakowie. Jej ojcem był znany publicysta i teolog Tadeusz Żychiewicz, który przez wiele lat pisał dla "Tygodnika Powszechnego". Początkowo młodziutka Martyna Jakubowicz pragnęła tańczyć - namówiła więc rodziców, aby zapisali ją do szkoły baletowej.

Kiedy zaczęła naukę w liceum musiała zrezygnować z tańca. Było to dla niej wielkie rozczarowanie. Przez długi czas nie potrafiła zaakceptować swojego wyglądu i często zamykała się w sobie. Postanowiła wtedy spróbować z muzyką - rozpoczęła naukę gry na gitarze. Dzięki lekcjom baletu od wczesnego dzieciństwa miała styczność z klasyką. Następnie słuchała takich wykonawców, jak Elvis Presley, Czesław Niemen i Marek Grechuta. Zainteresowała się też muzyką rockową w stylu The Rolling Stones. 

Mając 17 lat poznała przyszłego męża Andrzeja Jakubowicza. Studiował on anglistykę i ze względu na to, że tłumaczył teksty Boba Dylana zwrócił jej uwagę na muzykę amerykańską. Dlatego też duży wpływ na nią miała twórczość Joan Baez. Wkrótce zaczęła śpiewać, ale nie sądziła, że kiedykolwiek zostanie uznaną wokalistką. Dopiero w wieku 23 lat przyjaciele namówili ją, aby spróbowała sił na festiwalu Jesień z Bluesem, który odbywał się w Białymstoku. Była już wtedy żoną Jakubowicza i miała z nim dziecko. Opłaciło się jej zaryzykować, bo publiczność bardzo pozytywnie ją odebrała, co zachęciło ją do kolejnych występów na Folk And Blues Meeting w Poznaniu i Muzycznym Campingu w Lubaniu. Pisaniem tekstów do jej utworów zajął się jej mąż. 

Po kilkunastu miesiącach samodzielnego grania zgodziła się wreszcie występować z zespołem. Jej pierwsza grupa nazywała się Robotnik Sezonowy - wśród jej członków znajdował się perkusista Oddziału Zamkniętego i przyszły producent Blog 27, Jarosław Szlagowski. Następnie zrezygnowała jednak z tej współpracy i starała się skompletować własną grupę. Grała m.in. z Ryszardem Skibińskim z Kasy Chorych, Cezarym Czternastkiem z Easy Rider oraz gitarzystą Jackiem Skubikowskim. 

W 1983 roku ukazała się pierwsza płyta Martyny zatytułowana "Maquillage". To właśnie na niej znalazł się jej największy przebój "W domach z betonu nie ma wolnej miłości". Autorem tekstu był jej mąż Andrzej. Sama artystka przyznała później, że nie bardzo wiedziała, o czym opowiadają słowa tej piosenki, ale mimo wszystko spodobały się jej do tego stopnia, że natychmiast postanowiła skomponować do nich melodię. Utwór doszedł później do pierwszego miejsca na liście przebojów radiowej Trójki. 

W międzyczasie wokalistka wzięła udział w projekcie muzycznym o nazwie "I Ching". Razem ze Zbigniewem Hołdysem, Wojciechem Waglewskim i kilkoma innymi muzykami stworzyła trzy utwory, z których najbardziej popularnym był kawałek "Kołysanka dla misiaków". 

Następnie przyszła kolej na longplay "Bardzo groźna księżniczka i ja", który wydała wytwórnia Polton. Znalazł się na niej kolejny hit Martyny Jakubowicz "Żagle tuż nad ziemią" - a także takie kawałki jak "Puste miejsce po obrazku na ścianie" i "Odpadam". Ostatnią jej płytą, która ukazała się w latach 80. była "Wschodnia wioska", na której można było usłyszeć grę takich muzyków jak Andrzej Urny (Dżem, Krzak, Perfect) i Rafał Rękosiewicz. Nagrania do tej płyty odbywały się wiosną 1987 roku w Teatrze STU w Krakowie. Było to jedyne wydawnictwo Martyny, które ukazało się przy pomocy wytwórni Polskie Nagrania "Muza". 

Po wydaniu "Wschodniej wioski" wokalistka skupiła się na współpracy z zespołem Dżem. Na początek wybrała się z nim na kilka koncertów do Leningradu i Kazachstanu. Później razem z liderem grupy Ryszardem Riedlem wystąpiła na festiwalu w Jarocinie, co zostało zarejestrowane i wydane później jako "Koncert Live Jarocin". 

W 1991 roku ukazała się płyta "Patchwork". W jej nagrywaniu wziął udział Wojciech Waglewski, który na jej potrzeby zagrał na gitarze oraz na mandolinie. Album był następnie promowany na licznych koncertach - jednym z nich był występ w Teatrze Rozrywki w Chorzowie, który możemy usłyszeć na płycie "Kołysz mnie" z 1993 roku. W tym samym czasie przyjęła zaproszenie od zespołu Kobranocka i pojawiła się gościnnie na jego albumie "Niech popłyną łzy". 

W latach 90. zostały jeszcze wydane krążki "Dziewczynka z pozytywką Edwarda" i "Skórka pomarańczy". Najbardziej znanymi utworami z tych albumów były piosenki "Nie wiadomo skąd wieje wiatr" i "Skórka biała jak śnieg". Na tej drugiej płycie znalazły się kawałki, które Martyna uważa za swoje ulubione. 

W 2005 roku piosenkarka zdecydowała się powrócić do muzyki Boba Dylana. Razem z członkami grupy Voo Voo wykonała jego utwory, które przetłumaczyli dla niej Andrzej Jakubowicz i Michał Kłodukowski. Na płycie "Tylko Dylan" znalazły się spolszczone wersje takich kawałków jak "Knockin' on Heaven's Door", "Masters of War" i "All Allong the Watchtower". Niedługo potem Martyna Jakubowicz została zaproszona do jury VI Konkursu Piosenkarzy Amatorów "MUFKA", gdzie zaśpiewała również jako gwiazda wieczoru. W tym samym roku promowała album "Tylko Dylan" na występach w wielu miejscach w Polsce. W czerwcu 2006 roku zarejestrowała koncert, na którym śpiewała piosenki Boba Dylana na potrzeby stacji TVP Kultura. Rok później artystka pojawiła się ze swoim zespołem m.in. na XIII Przystanku Woodstock w Kostrzynie nad Odrą i na imprezie charytatywnej z okazji "Dnia Kotana". 

W 2008 roku obchodziła trzydziestolecie pracy na scenie. Z tej okazji zorganizowała koncert, na którym inni artyści wykonywali jej utwory. Wśród zaproszonych gości były takie gwiazdy, jak Indios Bravos (kawałek "Miecz i kij"), Ewa Bem ("Jeśli chcesz z kogoś kpić"), Goya ("W domach z betonu nie ma wolnej miłości"), Pogodno ("Trzech złych małych chłopców") czy Krzysztof Kiljański ("Chcę ci dać trochę wiary w cud/Kołysanka dla Misiaków"). Został on zarejestrowany a następnie wydany przez wytwórnię Agora.