Życiorys Liroy (Piotr Marzec) biografia

Piotr Marzec znany bardziej jako Liroy urodził się 12 lipca 1971 roku w miasteczku Busko Zdrój na Kielecczyźnie. Pochodzi z trudnej rodziny, jak sam wspominał, jego ojciec miał problemy alkoholowe.

Liroy dorastał na kieleckim osiedlu Sady, z którym długo był kojarzony. Początkowo nic nie wróżyło mu kariery. Był trudnym chłopcem, uciekał z domu, był nawet krótko w poprawczaku. Skończył jedynie technikum w zakresie robót wykończeniowych. W wywiadzie dla portalu Hip-hop.pl sam przyznaje: "Najtrudniejszy okres miałem w dzieciństwie, a potem była bajka". Pierwsze muzyczne eksperymenty zaczynał jako jedenastolatek. Nie trudno stwierdzić jednak, że rok 1982 nie był dobrym okresem dla hip-hopu w Polsce. Odgrodzone od zachodniego świata państwo nie dawało wielu możliwości poznania nowych artystów i muzyki ze Stanów Zjednoczonych. Był to naprawdę pionierski okres rozwoju hip-hopu w kraju. Mimo wszystko Liroyowi udawało się rozwijać talent. Występował np. w kieleckim radiu, nawiązywał kontakty z innymi, nielicznymi twórcami hip-hopu i dołączył do pierwszego składu break-dance w Kielcach. 

Pod koniec lat 80. wszelkimi sposobami starał się trzymać swojej pasji, niejednokrotnie występował jako DJ, nie tylko w klubach, ale także na zwykłych dyskotekach, a nawet na ulicach. W 1991 roku wyjechał do Francji i poza pracą pozwalającą mu na zwykłe utrzymanie tworzył międzynarodowy zespół Leeroy & The Western Posse. Wraz z nim występował między innymi w klubach we Francji i w Niemczech. Zajmował się wtedy sprowadzaniem do Polski magnetowidów, co często wiązało się z nieprzyjemnymi kontaktami z celnikami i policją Po powrocie do kraju w 1992 roku zrealizował swój pierwszy materiał, wydany pod pseudonimem PM Cool Lee album "East On Da Mic", który nie zainteresował jednak ani prasy, ani wydawców płytowych. Liroy kontynuował jednak występy w klubach, grał koncerty. Podczas jednego z nich, w lipcu 1993 roku w Kielcach, został aresztowany. Wtedy już był popularny w swoim mieście, a ten incydent tylko uwiarygodnił go w oczach jego fanów. Zaczął także współpracę z innym znanym kieleckim składem Wzgórze Ya-Pa 3. Aby dopomóc kontynuacji swojej kariery, Liroy przeniósł się wraz z żoną i dzieckiem do Gdyni. Niektórzy twierdzą, że w ten sposób zdradził Kielce, mimo, iż on sam zawsze bardziej czuł się związany z tym właśnie miastem. 

Powoli nadchodziły lepsze czasy dla hip-hopu w Polsce. Jednym z tego przejawów było zainteresowanie artystą ze strony wytwórni BMG Ariola Poland i w efekcie podpisanie kontraktu w październiku 1994 roku. Pozwoliło to Liroyowi na spokojną pracę nad własnym materiałem, który ukazał się 22 maja 1995 roku w postaci minialbumu "Scyzoryk". Tytułowy utwór okazał się wielkim przebojem, dzięki pomocy wydawcy zyskał dużą promocję w mediach. Od tej pory jest to w zasadzie utwór definiujący pozycję Liroya na polskim rynku muzyki hip-hop. Szybko wyprodukowano promujący teledysk. Hitem okazał się również kolejny kawałek z tej płyty "Scoobiedoo Ya", będący śmiałą jak na tamte czasy opowieścią o seksualnych przygodach i marzeniach. W lipcu 1995 roku Liroy wystąpił na Marlboro Rock In Festival w Sopocie, gdzie zagrał obok sławnego amerykańskiego rapera Ice-T. Ten po występie określił polskiego twórcę mianem "original gangsta", twierdząc, że występ bardzo mu się podobał. 

Nic dziwnego, że z taką rekomendacją Liroy odniósł kolejny sukces. W sierpniu 1995 wydał zestaw "Alboom", który okazał się jedną z najlepiej sprzedających się polskich płyt hiphopowych w historii i do końca roku osiągnął nakład ponad 400 tysięcy egzemplarzy. Złoty status zyskał już w niecały miesiąc po premierze. Był to prawdziwy przełom nie tylko dla samego twórcy, ale także dla całej kultury hip-hop w Polsce, gdyż przyniósł zainteresowanie mediów tą muzyką, szeroką popularność w całym kraju, a także pomógł innym zespołom w zaistnieniu na rynku. Wkrótce rozpoczęła się intensywna, trwająca zaledwie półtora miesiąca a zaplanowana na 40 koncertów, trasa koncertowa. Dzięki swojemu sukcesowi Liroy nawiązał też zagraniczne kontakty z innymi raperami, nagrywał w Londynie i Nowym Jorku. W Gdyni założył własną wytwórnię Def Noizz Records, w której rozpoczął pracę nad kolejnym albumem. Uznanie mediów znalazło swój wyraz także w przyznaniu mu dwóch Fryderyków za 1995 rok w kategoriach album roku - muzyka taneczna oraz album roku - muzyka alternatywna. Nie przyznawano wtedy jeszcze tej nagrody w kategorii hip-hop/r&b, a kiedy się pojawiła (w 1997 roku), pierwszą zgarnął Liroy. W sumie za sprawą swoich wydawnictw jest czterokrotnym laureatem tej nagrody (ostatnią dotąd za wydawnictwo "Dzień Szaka-L'A - Bafangoo cz. 2"). 

Idąc za ciosem Liroy wydał we własnej wytwórni w listopadzie 1996 roku longplay "Bafangoo Cz.1", który również pokrył się złotem. Artysta występował w Polsce i za granicą. W Nowym Jorku został dobrze przyjęty (mimo, że rapował po polsku) w legendarnym klubie CBGB's, gdzie pojawił się u boku amerykańskich znajomych z zespołu Lordz of Brooklyn. Ma także na swoim koncie utwory z Lionelem Richie, DJ-em Jasonem Nevinsem czy Ice-T. W Polsce nagrywał między innymi z Kayah i jazzmanem Michałem Urbaniakiem. 

Poza wydawaniem kolejnych płyt, z których większość, przynajmniej do początku XXI wieku, okazała się sukcesem, Liroy zaangażował się we projekty filmowe. Zwykle były to jednak małe role. Olaf Lubaszenko zaprosił go do napisania muzyki do jego komedii "Chłopaki nie płaczą". Wziął także udział w nagraniu z Grzegorzem Markowskim z zespołu Perfect piosenki do serialu "Ekstradycja 3". 

Liroy jest także biznesmenem. Nie tylko prowadzi własną wytwórnię płytową, ale także jest współwłaścicielem salonu tatuaży i firmy odzieżowej Def Life, założonej w 2007 roku. Dzięki swoim kontaktom w USA założył w Filadelfii klub Liroy's, gdzie gości znanych amerykańskich raperów. Zajmuje się ponadto organizacją ich koncertów w Europie. Swego czasu głośne były także plotki dotyczące planowanego wejścia Liroya na rynek filmów porno. Z drugiej strony rozwija działalność charytatywną. Założył w tym celu organizację Liroy Bank. Wspomaga zapoczątkowany przez siebie ośrodek Kielecka Szkoła Jazdy przy Kieleckim Centrum Kultury, którego celem jest pomoc utalentowanej młodzieży. Planował także otwarcie studia nagraniowego, z którego mogliby korzystać młodzi zdolni raperzy.