Życiorys Romuald Lipko biografia

Romuald Lipko urodził się 3 kwietnia 1950 roku w Lublinie. W tym mieście dorastał, uczył się w liceum muzycznym i rozpoczynał profesjonalną karierę. Romuald Lipko został wyrzucony ze szkoły średniej z powodu występu w telewizyjnym programie muzycznym. Później udało mu się jednak ją ukończyć.

Pod koniec lat 60. był jednym z grupy młodych lubelskich muzyków, zafascynowanych zachodnimi zespołami rockowymi, a szczególnie Led Zeppelin. Wtedy również założył pierwszy zespół, pod dziwaczną nazwą Stowarzyszenie Cnót Wszelakich. W 1970 roku do współpracy zaprosił lubelskiego wokalistę Krzysztofa Cugowskiego. W większym składzie koledzy Lipki odnieśli nawet niewielkie sukcesy na lokalnej muzycznej scenie. Często koncertowali w klubach studenckich. Zostali nawet zaproszeni do współpracy przy wystawianej wtedy w miejskim Teatrze Osterwy sztuce Fredry "Gwałtu, co się dzieje", choć musieli radzić sobie bez Cugowskiego, który zajęty był studiami. 

W 1974 roku ostatecznie ukształtował się skład zespołu, nazwanego przez przypadek Budka Suflera. To właśnie z nim najczęściej kojarzony jest Lipko. Jest to tym bardziej uzasadnione, gdy weźmie się pod uwagę fakt, iż jest on jednym z dwóch muzyków, którzy bez przerwy działali w Budce Suflera (obok Tomasza Zeliszewskiego). W okresach nieobecności Cugowskiego pełnił także rolę lidera. Co więcej, jest on głównym kompozytorem grupy i przez to w dużej mierze odpowiada za jej brzmienie i sukces muzyczny. 

Pierwszy okres sukcesów Budki Suflera to połowa lat 70. W 1974 roku ukazał się bardzo dobrze przyjęty album "Cień wielkiej góry", nagrany z udziałem Czesława Niemena i żeńskiej grupy Alibabki. Muzykę na tę debiutancką płytę w całości napisał Lipko. W tym czasie był również gitarzystą basowym zespołu. 

Po wydaniu kolejnego albumu nasiliły się nieporozumienia między Cugowskim a resztą zespołu. W 1978 roku wokalista opuścił grupę (aby poświęcić się solowej karierze), która w związku z tym musiała pomyśleć o muzycznych zmianach. Romuald Lipko dość nieoczekiwanie ustąpił z pozycji basisty i zaczął grać na instrumentach klawiszowych. 

Muzyk rozpoczął także współpracę z innymi artystami. Wiązało się to z sytuacją Budki Suflera, która próbowała nagrywać z różnymi wokalistami i wokalistkami. W ten sposób Lipko nawiązał kontakt z Anną Jantar. Razem nagrali wielki przebój "Nic nie może wiecznie trwać". Niestety wkrótce potem, w marcu 1980 roku, Jantar zginęła w katastrofie lotniczej na Okęciu i dobrze zapowiadająca się współpraca została przerwana. 

W początku lat 80. Lipko został także poproszony o skomponowanie muzyki dla rozpoczynającej muzyczną karierę Izabeli Trojanowskiej. Kilka przygotowanych przez niego utworów (np. "Wszystko czego dziś chcę" czy "Tyle samo prawd ile kłamstw") stało się krajowymi hitami i pomogło Trojanowskiej w udanym starcie. Na prośbę Lipki dołączyła ona także na krótko do składu Budki Suflera, aby dokończyć nagrywanie kolejnej płyty. Jako kompozytor i lider grupy Lipko miał również w tym okresie okazję pracować z Beatą Kozidrak, Felicjanem Andrzejczakiem czy Janem Borysewiczem (później w Lady Pank), który był oficjalnym członkiem zespołu i również zajmował się komponowaniem. 

W 1982 roku mający już renomę Lipko został poproszony o stworzenie muzyki dla Urszuli, która wspomagała także zespół swoim wokalem. Pierwszy samodzielny sukces odniosła ona dzięki piosence "Fatamorgana '82", do której muzykę skomponował lider Budki Suflera. Był on także autorem największych hitów piosenkarki: "Malinowy król" oraz "Dmuchawce, latawce, wiatr". 

W tym samym roku Lipko mógł cieszyć się także z bardzo dobrego przyjęcia płyty jego zespołu "Za ostatni grosz". Większość utworów była oparta na muzyce jego pomysłu. W 1984 roku do składu wrócił Cugowski, jednak Budka Suflera zaczęła tracić na popularności. Mając więcej czasu Lipko zgodził się skomponować ścieżkę dźwiękową do filmu "Alabama" w reżyserii Ryszarda Rydzewskiego. Nagrana wspólnie z zespołem muzyka jest ważnym elementem tego dzieła. Doświadczenie ze współpracy w branży filmowej skłoniło Lipkę do stworzenia w 1987 roku kolejnych kompozycji na potrzeby kina. Napisał on muzykę do wyprodukowanego w Szwecji polskiego obrazu "Wyrównanie rachunku" ("Pay Off"). 

Na przełomie lat 80. i 90., Lipko przebywał wraz z zespołem na zorganizowanej przez Polonię trasie koncertowej w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie do kraju zespół wkroczył w nową fazę ogromnej popularności, głównie dzięki płytom "Cisza" (1993) oraz "Nic nie boli tak jak życie". Oczywiście głównym kompozytorem muzyki był Romuald Lipko. 

Uznaniem jego zdolności kompozytorskich był również występ w słynnej nowojorskiej Carnegie Hall w 1999 roku oraz zaproszenie do udziału w sesji nagraniowej w Village Studio w Los Angeles we współpracy z Gregiem Phillinganesem (grającym wcześniej m. in. ze Steviem Wonderem i Michaelem Jacksonem). 

Muzyk znany jest również z zamiłowania do ekscentrycznych ubiorów. W niedawnym wywiadzie prasowym przyznawał, że szczególnie udanym zakupem był kolorowy krawat z papugą. Jednocześnie, mimo długiej kariery i stylu godnego gwiazdy rocka wiedzie dość spokojne życie u boku swojej żony. Ma z nią jednego syna. Wspiera także akcje charytatywne Caritasu.