Życiorys Maciej Miecznikowski biografia

Maciej Miecznikowski urodził się 14 lipca 1969 roku w małej kaszubskiej wiosce Pobłocie, gdzie rodzina Miecznikowskich mieszkała w domu na skraju lasu. Rodzice byli nauczycielami w wiejskiej szkole. Starszy brat zdecydował się kontynuować tradycję rodzinną, natomiast mały Maciej Miecznikowski poświęcił się karierze muzycznej.

Rozpoczął ją w szkole muzycznej w Wejherowie, do której musiał dojeżdżać 30 kilometrów PKS-em. Tam osiągnął też pierwszy sukces. Była to nagroda publiczności za brawurowe wykonanie piosenki "Gdybym ja była słoneczkiem na niebie". Miał wtedy 10 lat, a "koncert" odbył się na kolonii w Kartuzach. 

Miecznikowski zdecydował się iść dalej tą drogą, ukończył Wyższą Szkołę Muzyczną w Gdańsku. Z wykształcenia jest śpiewakiem operowym - barytonem, ale oprócz śpiewu opanował też grę na fortepianie, gitarze, na trąbce, flecie i akordeonie Żaden gatunek muzyczny nie jest mu obcy, choć najukochańsze to muzyka klasyczna i jazz. 

Muzyk jest znany głównie jako lider zespołu Leszcze, który założył gdyński kompozytor i twórca piosenek Maciej Łyszkiewicz. Początkowo miał to być jednorazowy projekt mający na celu nagranie z kilkorgiem zaprzyjaźnionych wokalistów płyty "Wolne miasto dancing". 

Album tak się spodobał, że zespół zaczął koncertować, a na scenie najlepiej sprawdzał się Miecznikowski mający już w tej materii spore doświadczenie. Stał się frontmanem zespołu, z którym nagrał do tej pory już cztery płyty i wiele przebojów jak "Kombinuj dziewczyno", "Genowefa" czy "Ta dziewczyna", za którą grupa otrzymała nagrodę dziennikarzy na festiwalu w Opolu w 2002 roku. 

W tym samym czasie Miecznikowski związał się na jakiś czas z grupą Pudelsi, którą opuścił wtedy Maciej Maleńczuk, by rozpocząć karierę solową. Jednak zanim doszło do wydania przygotowanej już płyty Maleńczuk wrócił do zespołu. Wtedy Miecznikowski skupił się wyłącznie na Leszczach, co zaowocowało sporym sukcesem i popularnością grupy. 

Nie był to jednak pierwszy poważniejszy projekt muzyczny w jego karierze. W 1996 roku założył wraz z przyjacielem ze studiów, gitarzystą Mariuszem Białobrzewskim, bluesowy duet Rolnik Stons, później znany także jako Olandia. Sam określa tę muzykę jako "wiejski akustyczny blues" i do dziś wspomina czasy działalności zespołu z wielkim sentymentem. 

Po epizodzie muzycznym przyszedł czas na kabaret. Na początku 2000 roku Maciej Miecznikowski zaczął współpracę z Kabaretem DKD, z którym jeździł po całej Polsce dwa lata. W połowie tego samego roku Maciej wraz z twórcami Kabaretu, Grzegorzem Gurłaczem i Darkiem Gatniejewskim zamknęli się w jednym z ośrodków wypoczynkowych na Pomorzu i stworzyli tam zarys przedstawienia, którego premiera odbyła się w Teatrze Wybrzeże wiosną 2001 roku. 

- Macieja poznaliśmy i odkryliśmy w Trójmieście podczas jednego ze spotkań towarzyskich, kiedy śpiewał swoje piosenki - wspomina Garłacz. - Ujął nas tym, że śpiewał smutne teksty w niezwykle pogodny sposób. Jego wrażliwość i poczucie humoru bardzo nam odpowiadały i wyczuliśmy, że może nimi wypełnić wolne miejsce w naszym kabarecie. 

Choć minęło już dużo czasu od odejścia Miecznikowskiego z grupy artyści nadal się przyjaźnią. 

Od października 2004 roku występował jako solista w oratoriach "Świętokrzyska Golgota", "Tu es Petrus", "Psałterz Wrześniowy" Zbigniewa Książka i Piotra Rubika, z którym współpracuje na stałe. 

Od września 2007 roku śpiewa w nowym oratorium Zbigniewa Książka i Bartłomieja Gliniaka "Siedem pieśni Marii". 

Oprócz tego ma na koncie udział w wielu koncertach i festiwalach. Wystąpił także w licznych programach telewizyjnych, a kilka z nich osobiście poprowadził, m.in. "Tak to leciało" w TVP2. 

Jego pierwsza solowa płyta to "Czarodzieje" z piosenkami Agnieszki Osieckiej i Andrzeja Zielińskiego. Płyta powstała jako hołd z okazji 10. rocznicy śmierci słynnej poetki. 

Tytuł promującej go piosenki "Śpiewam, bo muszę" świetnie pasuje do Miecznikowskiego. 

- Kiedy byłem mały, wcale nie musiałem, a jednak śpiewałem! - powiedział artysta. - Odkąd pamiętam, mam w sobie taki wewnętrzny przymus, a raczej potrzebę artystycznej ekspresji właśnie poprzez śpiew. Oprócz tego śpiewanie sprawia mi przyjemność, tak jak przyjemne może być dla niektórych osób na przykład jedzenie słodyczy. Dlatego zupełnie szczerze śpiewam, że "śpiewam, bo muszę". 

Do jego głównych zawodowych marzeń należy nagranie autorskiej płyty z towarzyszeniem orkiestry i duet z Michaelem Bublé. Jako mały chłopiec chciał zostać kosmonautą, a marzenie o podróży w kosmos pozostało do dziś. 

Nałogowo ogląda programy poświęcone kulinariom, architekturze i podróżom, co roku jesienią opuszcza zimną deszczową Polskę, żeby spędzić z rodziną urlop w ciepłym miejscu. 

Czyta wszystko, co wpadnie mu w ręce, jest miłośnikiem kina europejskiego i kotów. Wolny czas Miecznikowski poświęca żonie i dzieciom, komponuje lub zaszywa się w ogrodzie. Walczy z palaczami i ogląda wszystkie mecze polskiej reprezentacji piłki nożnej. 

Nie przepada za zgiełkiem wielkiego miasta, ale z ukochanych Kaszub przeprowadził się pod Warszawę. 

- Z racji wykonywanego zawodu, na pewno wygodniej, bo wszędzie blisko - tłumaczy decyzję muzyk. - Jednak miłości do Kaszub nic już nie przebije. Pozostał sentyment z dzieciństwa, który ma decydujący wpływ na psychikę dorosłego człowieka. To jest tak, że zamknę oczy i wtedy pojawiają się obrazy z dzieciństwa, te najpiękniejsze, których już potem nic nie jest w stanie przebić. Tam gdzie teraz mieszkam nie ma tych naszych kaszubskich pagórków, nie ma jezior, daleko do morza... Co tu gadać, uciekam na Kaszuby, kiedy tylko mogę.