Życiorys Doniu (Dominik Grabowski) biografia

Doniu jest osobą, która nie da sobie w kaszę dmuchać. Utwory, do których przyłożył rękę stały się hitami budzącymi skrajne emocje wśród hiphopowców. Raper jednak ma swój sposób na poradzenie sobie z krytyką. - Każdy kto mówi o mojej muzyce hip-hopolo niech ciągnie lachę - powiedział Doniu w wywiadzie dla Hip-Hop.pl.

Do wszystkiego doszedł sam, co dla złośliwych jest dowodem zwykłego cwaniactwa. Jest producentem i raperem w jednej osobie. Gdyby nie muzyka widziałby siebie w roli prezesa, choć tak naprawdę nigdy nie gonił za karierą, wystarczy mu spokojne życie z labradorem u boku i przyjacielem, z którym mógłby sobie posiedzieć przy grillu wychylając piwko. Jeżeli chodzi o scenę hiphopową, najbardziej nie znosi panującej na niej obłudy, z którą walczy między innymi w swoich utworach. 

Doniu, czyli tak naprawdę Dominik Grabowski, urodził się 17 lipca 1980 roku w Szamotułach. Dorastał w położonym niedaleko Poznania Oborniku Wielkopolskim. Muzyką interesował się od dziecka. Pierwszym instrumentem, jaki przykuł jego uwagę, było pianino. Na nim właśnie powstawały pierwsze melodie małego Donia. Mając lat kilkanaście brał udział w wielu konkursach organizowanych przez ośrodki kultury, dzięki którym zyskał nieco obycia scenicznego. W 1996 roku odkrył rap, a stało się to dzięki płytom takich klasyków gatunku, jak Notorious B.I.G., czy EPMD. W Polsce rodziła się wtedy w podziemiu scena hiphopowa, Doniu postanowił być jej częścią. 

Początki młodego hiphopowca w tamtych czasach nie były łatwe. Doniu miał do dyspozycji toporny sprzęt, z którego wydobywał beaty metodą prób i błędów. Pierwszych nagrań raper dokonywał we własnej piwnicy z kolegami z podwórka - Liberem i Krisem. Trójka znakomicie rozumiejących się ziomków, dzieląca wspólną pasję i poglądy na otaczający ich świat, postanowiła w roku 1998 powołać do życia projekt o nazwie Ascetoholix. W późniejszych wywiadach wyjawili, iż nazwa ta odnosi się do pojęcia "asceza moralna", czyli, w ich odczuciu próby osiągnięcia wewnętrznej harmonii i unikaniu konformizmu życiowego. 

Pierwszy owoc współpracy Donia, Libera i Krisa to wydany na kasecie magnetofonowej materiał "3 x Lak". Materiał cechowała niska jakość dźwięku, gdyż żadnego z chłopaków nie stać było na fachowy sprzęt. Mimo wszystko, już wtedy dało się rozpoznać osobliwy styl rapera, który miał w niedługim czasie przynieść mu sukces. Kolejny "nielegal" "Nazwij To Sam" prezentował już postęp nie tylko w sferze technicznej, ale także merytorycznej, a do utworu "Umiejętności" Doniu nakręcił teledysk amatorską kamerą VHS. Materiał zwrócił uwagę pewnej wytwórni płytowej, co dało chłopakom ich pierwszy w karierze kontrakt.

Na jego mocy w roku 2001 ukazała się oficjalnie debiutancka płyta "A". Powstała w pół-profesjonalnym studiu Dillegal, stworzonym w domu Donia. Utwór "Mówią, że raperzy upadną" został umieszczony w filmie Sylwestra Latkowskiego "Blokersi", przedstawiającym polską kulturę hiphopową. Fakt ten znacznie wpłynął na wizerunek Asceotoholix, którzy powoli zdobywali miejsce na polskiej scenie. O sukcesie można było mówić przy okazji kolejnej płyty "Apogeum". Do współpracy nad nią zaproszono m.in. Pono i Mezo. Z tym drugim nagrany został hit "Suczki", który najpierw stał się przebojem na hiphopowych imprezach, a potem na fali jego podziemnej popularności podchwyciły go polskie stacje radiowe. 

Rosnąca popularność Ascetoholix narobiła im wrogów na scenie hiphopowej. Artyści, do niedawna kumple, którzy wcześniej bawili się z nimi na imprezach i śpiewali chóralnie "Suczki", odwrócili się od Donia i reszty chłopaków zarzucając im "sprzedanie się" i krytykując za melodyjne refreny. 

- Trzy czwarte warszawskiej sceny, jak grało na festiwalach w Poznaniu to im się to podobało - powiedział Doniu wywiadzie dla Cgm.pl. - To było bardzo zabawne jak potem się dowiedziałem, co pierdolą na boku. Hipokryzja. Niesmaczne to wszystko. 

Doniu był już osobą rozpoznawalną na scenie hiphopowej. Stał się tematem ironicznych, prześmiewczych, a także obraźliwych tekstów innych raperów, ale nie zawracał sobie tym głowy, dziwiąc się w wywiadach, dlaczego poświęca mu się tyle uwagi na płytach tych "wielkich artystów" skoro uważa się go za osobę niegodną uwagi. 

Doniu najbardziej związany był z poznańską sceną muzyczną. Utrzymywał bardzo dobre kontakty z lokalnymi raperami. Nadal czuł się producentem, toteż zanim ponownie zajął się rapowaniem, wyprodukował kilka płyt. Jedną z nich był doceniony album Mezo - "Mezokracja". W owym czasie Liber postanowił nagrać solową płytę. Działalność Ascetoholix została zawieszona, a wszelkie nowe pomysły Donia lądowały w szufladzie. Po roku doszedł do wniosku, że jest ich na tyle dużo, by również, podobnie jak Liber, mógł rozpocząć karierę solową. Tak też się stało. 

Debiutancka płyta Donia powstawała w trudnym dla niego okresie. Był zajęty koncertowaniem, produkowaniem płyt i współpracą z wieloma artystami polskiej sceny muzycznej (nie tylko hiphopowej, współpracował np. z Kombii w programie "Muzyka łączy pokolenia"). W poważnym wypadku samochodowym zginął jego menedżer. W tych trudnych dla niego chwilach znajdował oparcie w swojej dziewczynie. O nowym materiale mówił, że odbiega od wcześniejszych projektów, ma nieść ze sobą pogodę ducha i jest tak "jebnięty" jak on sam. W listopadzie 2004 roku ukazała się płyta "Monologimuzyka". Na płycie pojawili się gościnnie m.in. Mezo, Liber i Duże Pe. 

W 2005 roku Doniu napisał muzykę na soundtrack do filmu "Czas surferów", w którym wystąpili m.in. Bougusław Linda i Agnieszka Maciąg. Rok później, wraz z Michałem Wiśniewskim i Dodą, został jurorem I edycji programu "Shibuya", karaoke show prezentowanym na antenie Viva Polska. W tym samym roku ukazała się kolejna płyta Ascetoholix - "Adsum", a następnie duet Doniu i Liber wydał w 2007 roku longplay "Moderato". Oba krążki, podobnie jak niemalże wszystko, do czego dotknął się Doniu, budziły skrajne emocje.