Biografia Limp Bizkit historia, o zespole

Limp Bizkit powstał pod koniec 1994 r. w Jacksonville na Florydzie, kiedy wokalista Fred Durst (Frederick William Durst) i basista Sam Rivers poczuli nieodpartą chęć, żeby założyć kapelę. Skład dopełnili kuzyn Riversa, jazzowy perkusista John Otto, gitarzysta Wes Borland oraz DJ Lethal, który wcześniej obsługiwał gramofony w słynnej formacji House Of Pain.

Zespół być może nigdy nie wypłynąłby na szersze wody, gdyby nie zamiłowanie Dursta do tatuaży. Przyszły gwiazdor miał bowiem okazję dekorować tuszem ciała kilku członków formacji Korn. Znajomość przerodziła się w przyjaźń, a muzycy Korn obiecali, że podczas kolejnej wizyty na Florydzie na pewno zajrzą do Dursta i słowa dotrzymali. Fred nie mógł przepuścić takiej okazji i wcisnął kolegom swoje demo, a że ci byli pod wrażeniem, to wokół Limp Bizkit powstało sporo zamieszania. Dzięki temu grupie udało się koncertować z House Of Pain i The Deftones, a w 1997 r. podpisano kontrakt z wytwórnią Flip Records, którego efektem był debiut "Three Dollar Bill Y'all". Nu-metalowa wersja "Faith" jednego z hitów Georga Michela przysporzyła grupie sporo fanów, jednak prawdziwa kariera była dopiero przed Limp Bizkit.

W 1999 r. ukazuje się drugi album zespołu "Significant Other", na którym Durst z kolegami dopracował już niemal do perfekcji komponowanie materiału będącego kombinacją ciężkich metlowych riffów, hip-hopu i brzmień DJ-skich. Dzięki temu pierwszy singel "Nookie" pokazywały już niemal wszystkie telewizje muzyczne, a ostatnia płyta Limp Bizkit "Chocolate Starfish And The Hot Dog Flavored Water" w ciągu pierwszego tygodnia sprzedaży, w październiku 2000 r., znalazła ponad million nabywców.

Po tym albumie szeregi grupy opuścił Wes Borland, który postanowił założyć nowy zespół Eat The Day. Jego następcą został Mike Smith, wcześniej muzyk Snot.

Dyskografię Limp Bizkit uzupełnia album "New Old Song", na którym znajdują się nagrania remiksowe największych hitów grupy (wśród remikserów byli m.in. P.Diddy, The Neptunes, Timbaland).

We wrześniu 2003 roku ukazała się kolejna płyta Limp Bizkit, zatytułowana "Results May Vary". Przed premierą zespół zagrał w Londynie darmowy koncert transmitowany na żywo przez stację MTV, na którym zaprezentował kilka kawałków z nowej płyty. Materiał promował singel "Eat You Alive". Na drugiej małej płytce ukazał się cover The Who - "Behind Blue Eyes". Utwór znalazł się na ścieżce dźwiękowej filmu "Gothika", zaś w klipie do niego pojawiła się grająca w obrazie laureatka Oscara Halle Berry.

Limp Bizkit promowali "Results May Vary" w USA na olbrzymiej trasie Summer Sanitarium Tour wraz z Mudvayne, Deftones, Linkin Park i Metalliką (ci ostatni byli główną gwiazdą). W trakcie europejskiej części tournee Limp Bizkit mieli po raz pierwszy pojawić się w Polsce (marzec 2004, Katowice, "Spodek"). Występ jednak odwołano, bowiem organizatorzy otrzymali telefon, jakby ktoś w budynku podłożył bombę.

Kilka miesięcy później oficjalnie podano, że Wes Borland znów jest członkiem Limp Bizkit.

"Jesteśmy typem ludzi, którzy chcą być szczerzy wobec najbliższych i ufają swoim instynktom. Mike nie był odpowiednim gościem. Dobrze się z nim grało, lecz zawsze wiedzieliśmy, że nie pasował do nas mentalnie" – powiedział Fred Durst na temat Mike'a Smitha.

Borland po opuszczeniu Limp Bizkt w 2001 roku założył zespół Eat The Day, który jednak w listopadzie 2003 roku zawiesił działalność. Później gitarzysta miał zająć się produkcją nowej płyty zespołu Evanescence, ale i ten pomysł został odłożony. W efekcie Borland zrezygnował na pewien czas z grania i pracował w Los Angeles w galerii swojej żony Heather.

W 2004 roku, już z Borlandem, grupa rozpoczęła prace nad nową płytą studyjną. Nie obyło się jednak bez nieprzewidzianych sytuacji w trakcie sesji nagraniowej. John Otto musiał na jakiś czas poddać się leczeniu odwykowemu (zastępował go Sammy Siegler, były muzyk CIV i Youth Of Today). Nowe utwory nagrywano w Pradze. Producentem albumu jest Ross Robinson. Jego tytuł to "The Unquestionable Truth (Part 1)". Materiał ukazał się w maju 2005 roku. Również w tym roku Limp Bizkit postanowili podsumować swoją karierę i przygotowali składankę "Greatest Hitz". Na płycie znalazły się między innymi takie przeboje jak "Nookie", "Rollin'", "Break Stuff" czy "N 2 Gether Now", a także dotąd niepublikowane utwory - "Lean On Me", "Why" oraz "Bittersweet Home". Ta ostatnia kompozycja wykorzystuje fragmenty piosenek "Home Sweet Home" Motley Crue i "Bittersweet Symphony" The Verve.

Dyskografia:
"3 Dollar Bill Y'all$" (lipiec 1997); Goście: Everlast, Jonathan Davis (Korn), Sugar Ray
"Significant Other" (22 czerwiec 1999); Goście: Method Man, Jonathan Davis (Korn), Scott Weiland (Stone Temple Pilots), Anita Durst (mama Freda), Aaron Lewis (Staind)
"Chocolate Starfish And The Hotdog Flavored Water" (16 październik 2000); Goście: Method Man, Xzibit, DMX, Redman
"New Old Songs" (3 grudzień 2001); Goście: Method Man, Xzibit, Everlast, E 40, 8-Ball, Bosko, Timbaland, Bubba Sparxxx
"Results May Vary" (22 wrzesień 2003); Goście: Snoop Dog
"The Unquestionable Truth" (Part 1) (2 maja 2005)
"Greatest Hitz" (7 listopada 2005)