Biografia CKY historia, o zespole

CKY (Camp Kill Yourself) - amerykański zespół rockowy powstały w West Chester w Pensylwanii w 1998r. Korzenie CKY sięgają późnego roku 1992, gdy 14 letni Jess Margera i 16 letni Deron Miller (wtedy w zespole This End Up) poznali się w klasie algebraicznej w East High School w West Chester.

Zaprzyjaźnili się, posiadając podobne poczucie humoru, i zaczęli razem grać. W 1995 pisali piosenki oraz grali próby w piwnicy Jessa jako zespół Foreign Objects. Pod tą nazwą także weszli do studia, i 1 października 1995 ukazała się ich pierwsza EP-ka, The Undiscovered Numbers & Colors, która była całkiem popularnym lokalnym wydawnictwem. Jako Foreign Objects zagrali 2 oficjalne koncerty, w składzie z (jednym z wielu na przestrzeni lat) basistą sesyjnym.

Na wiosnę 1996 zdecydowali się obrać inną muzyczną drogę, nagrywając bardziej przyjazną radiu muzykę pod nazwą Oil. Zagrali kilka koncertów w lecie 1996 razem z ich drugim basistą sesyjnym, Andym Smithem, oraz wydali 150 kopii swojej czteroutworowej EP-ki zatytułowanej Lifeline, nazwanej tak od nazwy studia w którym nagrywali. Pod koniec roku Deron i Jess w trakcie pracy w UPS poznali swojego trzeciego basistę sesyjnego, Ryana Bruni.

W styczniu 1997 Miller i Margera zaczęli nagrywać swój nowy materiał, wydany później jako beztytułowa EP-ka (później nazywana Gold Tape Demo, od charakterystycznego koloru kasety), limitowaną do 500 kopii.

W listopadzie zaczęli nagrywać swoją pierwszą pełnowymiarową płytę (którą później wydadzą już jako Camp Kill Yourself). W trakcie tych sesji poznali Chada Ginsburga (wtedy gitarzysta/wokalista w zespole Rudy + Blitz), który pracował w studio jako producent. Chadowi spodobała się piosenka Disengage The Simulator i został poproszony o dołączenie do zespołu. To wydarzenie to prawdziwy początek CKY.

W 1998, zespół oiL się rozpadł. Siedząc w pizzerii Deron Miller wymyślił nazwę Camp Kill Yourself, stwierdzając że byłaby to idealna nazwa dla horroru (których jest fanem) i zespołu. Ich pierwsza płyta, Volume 1, została wydana 27 lutego 1999, w ten sam dzień wyszła również płyta Volume 2, która zawierała dema, b-side’y oraz dowcipy telefoniczne z pierwszego skate filmu brata Jessa, Bama.

CKY dołączyli do Warped Tour 1999, jednakże, pod koniec trasy zespół został z niej wyrzucony, ponieważ przyłączyli się do protestu fanów przeciwko wzrostowi cen. W późniejszym czasie, CKY podpisało kontrakt z Volcom Records, i Volume 1 wyszła ponownie, z niewielkimi zmianami okładki.

W lutym 2000, zespół wyrzucił sesyjnego basistę Ryana Bruni, będąc niezadowolonym z jego występu na Warped Tour. Od tego czasu, bas na koncertach przejął Chad. Po reedycji Volume 1, Volcom poprosił Camp Kill Yourself o zmianę nazwy, i okładki płyty (która przedstawiała rysunek obrazujący Budda Dwyera, polityka popełniającego samobójstwo w trakcie audycji na żywo w telewizji). Wytwórnia zmieniła okładkę na zdjęcie Chada robiącego ‘guitar flip’ na koncercie, zmieniono nazwę zespołu na Camp, a tytuł płyty na CKY. Tak wydany album trafił do sklepów w kwietniu, jednak to wydanie nie spodobało się zespołowi, który zdecydował się na podmianę tytułów, i zmienili nazwę na CKY, a tytuł na Camp. Od tego czasu, zespół oficjalnie nazywa się CKY, bez żadnego rozwinięcia tej nazwy.

Przygotowując się do Warped Tour 2000, zespół znalazł czwartego basistę sesyjnego, Vernona Zaborowskiego. W trakcie tej trasy wydali EP-kę Disengage the Simulator, limitowaną do 2000 kopii. W Październiku 2000r, muzyka CKY pojawiła się w programie Jackass, który szybko stał się hitem, generując w ten sposób falę nowych fanów. Członkowie zespołu również parę razy pojawili się w Jackassie.
Pierwsza połowa 2001 upłynęła kapeli na wielu koncertach na różnych trasach, reedycja Volume 2 wyszła w kwietniu, a także, zespół zmienił wytwórnię, zmieniając Volcom (które było małą wytwórnią i nie zapewniało CKY dobrej dystrybucji) na Island Records, które wydało kolejną reedycję Volume 1.

Z nową wytwórnią, nową stroną internetową oraz będąc bardziej zorganizowani, CKY zaczęło nagrywać drugą płytę.
Infiltrate.Destroy.Rebuild wyszło 24 września 2002, poprzedzone trasą koncertową, która trwała aż do grudnia, gdy Guns N’ Roses zaprosili CKY do zagrania jako support na ich Chinese Democracy Tour. Jednak, już pierwszy koncert na tej trasie, w Vancouver, został odwołany 20 minut przed otwarciem bram, co spowodowało masowe zamieszki. Mimo tych problemów, CKY pomyślnie zainstalowali się na scenie, a także zagrali, wzbudzając w ten sposób zainteresowanie światowych mediów. Trasa tę przerwano po koncercie w Filadelfii, gdzie CKY i Mix Master Mike (drugi support) zagrali lecz G n’ R nie, powodując w ten sposób kolejne zamieszki.

Inne koncerty również nie były całkiem szczęśliwe, ponieważ w marcu 2003 Chad spadł ze schodów i złamał kość guziczną, co opóźniło trasę o 3 miesiące. Gdy znów zaczęli grać koncerty, James Hetfield z zespołu Metallica zaprosił CKY do zagrania przed swoim zespołem na koncercie w Fillmore w Maju 2003. Był to pierwszy kontakt ze sceną zespołu Jamesa po śmierci ich basisty. Ten występ był jednym z kamieni milowych w historii CKY, oraz osobistym spełnieniem marzeń Derona Millera, który wymienia Metallicę i Hetfielda jako jedne z głównych inspiracji.

Listopad 2003 przywitał wszystkich pierwszym w historii CKY DVD: Infiltrate-Destroy-Rebulid: The Video Album, które zawierało teledyski do wszystkich utworów z ich drugiej płyty, dwa klipy do piosenek z Volume 1, oraz materiały dokumentujące powstanie każdego z teledysków. W grudniu 2003 odbyły się pierwsze koncerty CKY w Europie.

W kwietniu 2004 zespół oficjalnie zaczął pracę nad swoim trzecim albumem. W trakcie nagrywania rozstali się z basistą Vernonem Zaborowskim, co zbytnio nie przeszkodziło w pracy, ponieważ na albumach studyjnych na basie zawsze grali Deron oraz Chad. Ginsburg przejął również bas na koncertach, tak samo jak 4 lata wcześniej.
28 czerwca 2005 CKY pojawiło się z nową płytą, An Answer Can Be Found, która zadebiutowała na 35 miejscu na Billboard Top 100, jednak później nie sprzedawała się zbyt dobrze z powodu problemów w Island Records, które nie potrafiło zapewnić albumowi promocji (wyszedł tylko jeden singiel, Familiar Realm). W tym samym czasie, przedstawiono nowego basistę, którym okazał się Matt Deis (wcześniej All That Remains). Była to jedna z większych zmian w historii CKY, ponieważ Matt jako pierwszy basista pomagał w pisaniu utworów (a także w późniejszym czasie, będzie pierwszym basistą który zagrał na płycie studyjnej CKY).

Na początku 2006 zespół rozstał się z Island Records, będąc niezadowolonym z kierunku w którym podążała ta wytwórnia. Później podpisali kontrakt z Roadrunner Records, i zaczęli pracę nad nową płytą. Wydanie jej zostało opóźnione przez konflikt Derona z Chadem we październiku 2007, w wyniku którego Deron odszedł z zespołu. We wrześniu 2008 jednak pogodzili się, i kontynuowali nagrywanie płyty, końcowo zatytułowanej Carver City, która została wydana 19 maja 2009.

Na początku 2010 Matt Deis z powodu problemów zdrowotnych opuścił zespół. W jego miejsce został przyjęty Matty J, wieloletni przyjaciel zespołu, a także klawiszowiec na koncertach promujących Carver City. 30 września 2010 opublikowano nową piosenkę CKY, Afterworld, która została wykorzystana w filmie Jackass 3D.

22 marca 2011 wydano nową płytę - B-Sides & Rarities - kompilację piosenek ze starszych czasów działalności zespołu i wersji akustycznych. Znajdują się na niej także 2 niepublikowane wcześniej utwory - Deepest Depths i wcześniejsza, szybsza wersja piosenki Halfway House. Obecnie zespół planuje wydanie kolekcjonerskiego boxu ze starszymi materiałami muzycznymi i filmowymi.

Dyskografia:

Płyty Studyjne:

* 1999: Volume 1
* 2002: Infiltrate.Destroy.Rebuild
* 2005: An Answer Can Be Found
* 2009: Carver City

EP:

* 2000: Disengage the Simulator
* 2003: Hellview

Kompilacje:

* 1999: Volume 2
* 2011: B-Sides & Rarities

DVD:

* 2003: Infiltrate-Destroy-Rebulid: The Video Album
* 2007: Live at Mr. Smalls Funhouse (jako „oficjalny bootleg”)

Skład:

Deron Miller - wokal, gitara, bas, syntezator Moog
Chad Ginsburg - gitara, wokal, bas, syntezator, produkcja
Jess Margera - perkusja
Matthew Janaitis - bas