Biografia Boards of Canada historia, o zespole

Boards Of Canada to szkocki duet tworzony przez braci: Michaela Sandisona, urodzonego 1 czerwca 1970 roku i Marcusa Eoina Sandisona, urodzonego 21 lipca 1971 roku.

- Każde dziecko cieszy się z prostych, banalnych rzeczy - powiedział w wywiadzie dla „Alternative Press”, Michael Sandison. Potrafi zachwycić się kolorem trzmiela, czy zapachem kwiatów. Kiedy dorasta, przestaje zwracać na to uwagę. W pewnym momencie, tempo jego życia jest tak ekstremalne, że musi odreagować jedzeniem, uprawianiem seksu, czy czymś w tym stylu. Kiedy tworzymy muzykę, czy projektujemy nasze wizualizacje, powracamy do dzieciństwa. To swego rodzaju forma prostoty i oczyszczenia.

Muzycy zadebiutowali w 1998 roku, jednakże ich przygoda z muzyką rozpoczęła się już we wczesnych latach 80. Nazwa zespołu została zaczerpnięta z wytwórni National Film Board Of Canada dzięki fascynacji, zwłaszcza Michaela, produkcjami dokumentalnymi tejże wytwórni. Ich twórczość jest wypadkową wielu inspiracji, oscyluje głównie wokół takich gatunków, jak downtempo, ambient, trip-hop, psychedelic, experimental, czy IDM - Intelligent Dance Music.

Już od najmłodszych lat przyszli artyści obcowali z muzyką. - Byliśmy bardzo młodzi, mieliśmy 6, albo 7 lat - wyjaśniał Michael Sandison w wywiadzie dla serwisu Pitchfork Media. - Mniej więcej w wieku 10 lat, rozpoczęliśmy produkcję naszych pierwszy autorskich nagrań. Zauważ, że gdy twoi rodzice mają w domu pianino, magnetofon z opcją nagrywania, czy inne tego rodzaju sprzęty, już od najmłodszych lat zaczynasz je wykorzystywać.

W 1986 roku zostali zaproszeni do osiedlowego, amatorskiego zespołu. W sumie przez projekt przewinęło się czternaście osób. Ostatecznie od 1989 roku Michael i Marcus są jedynymi członkami projektu.

Pierwsze nagrania stworzone pod szyldem Boards Of Canada powstały w 1987 roku. Wersja oryginalna kasety zatytułowanej „Catalogue 3” jest już niestety niedostępna, również sam zespół z perspektywy czasu, niezadowolony z jakości ówczesnych nagrań, nie planuje wznowień. Nim grupa w 1998 roku nagrała pierwszą długogrającą płytę, w różnych formach, przeważnie kasetowych ukazały się takie produkcje, jak „Acid Memories”, „Closes Vol. 1”, „Play By Numbers” i „Hooper Bay”. Ponadto w pierwszej połowie lat 90., muzycy założyli studio Hexagon Sun oraz wytwórnię Music70. Efektem prac w studiu była ponad trzydziestominutowa płyta zatytułowana „Twoism”. Album ukazał się w wersji limitowanej i był rozprowadzany tylko podczas koncertów zespołu, wśród znajomych. Część egzemplarzy rozesłano do kilku wytwórni. Wśród nich była Skam Records, która bardzo pozytywnie oceniła efekt pracy Boards Of Canada. Kolejny mały album, zatytułowany „Hi Scores”, ukazał się już pod szyldem nowego wydawcy. O Boards Of Canada robiło się coraz głośniej, również dzięki koncertom. W tym okresie Szkoci supportowali między innymi: Autechre, Plaid czy Seefeel. Wkrótce później zespół podpisał kontrakt z legendarna wytwórnią Warp. Tym samym dołączył do takich sław muzyki elektronicznej jak: Anti-Pop Consortium, Aphex Twin, Jimi Tenor, Nightmares on Wax czy Prefuse 73.

Pierwsza płyta wydana dla Warp Records, zatytułowana „Music Has the Right to Children”, ukazała się 20 kwietnia 1998. Album stał się przełomy dla całej ówczesnej sceny elektronicznej, a Michael i Marcus zostali okrzyknięci wizjonerami awangardowej sceny elektronicznej. Ponadto kilka magazynów muzycznych: „The Wire”, „Muzik”, „DJs Magazine”, „Slan Magazine”, czy „Pitchfork” okrzyknęło „Music Has the Right to Children” jedną z najważniejszych płyt roku. Już 21 lipca tegoż samego roku zespół wziął udział w programie Johna Peela na antenie BBC Radio 1, gdzie zaprezentował set składający się z nagrań: „Aquarius (Version 3)”, „Olson (Version 3)”, a także „Happy Cycling” i „XYZ”. W 1999 roku, set dla BBC Radio 1, ukazał się w wersji płytowej. Album zatytułowany „Peel Session TX 21/07/1998”, wydała ponownie wytwórnia Warp. Ponadto zespół stał się rozchwytywaną gwiazdą wielu eventów i festiwali. Wystąpił między innymi na: Warp’s 10th Anniversary Party, The Incredible Warp Lighthouse Party, a także na All Tomorrow’s Parties wraz z Tortoise.

Druga duża płyta Boards Of Canada zatytułowana „Geogaddi” ukazała się 13, 18 i 19 lutego, odpowiednio w Japonii, Europie oraz Stanach Zjednoczonych. Album został nagrany podczas trzech jednodniowych sesji, w trzech odrębnych od siebie regionach globu. Stylistycznie utrzymany jest w podobnej do debiutu konwencji. Co ciekawe wersja standardowa płyty trwa dokładnie 66 minut i 6 sekund. Władze Warp Records, a także sam zespół utrzymywały, że nad powstaniem materiału czuwał sam diabeł. Również tytuły poszczególnych kompozycji utrzymane są w mrocznym klimacie: „The Devil Is in the Details” (diabeł tkwi w szczegółach), „Beware the Friendly Stranger” (wystrzegaj się przyjacielskich nieznajomych). W konsekwencji płyta otrzymała sporo pozytywnych recenzji, a przez zagorzałych fanów projektu uznawana jest za tę najlepszą w dyskografii. Zespół zignorował ogromne zainteresowanie ze strony mediów, godząc się na tylko jeden promocyjny wywiad dla „New Musical Express”, który zresztą został przeprowadzony drogą e-mailową.

Trzeci album w dyskografii zespołu, zatytułowany „The Campfire Headphase”, ukazał się 15 października 2005 roku. W porównaniu do wcześniejszych dokonań, kompozycje zawarte na tej płycie mają bardziej piosenkową strukturę. Ponadto po raz pierwszy muzycy zdecydowali się na użycie akustycznych gitar. Po raz kolejny dzieło zachwyciło krytyków. Również artyści zdecydowali się na bardzo komercyjne posunięcie, a mianowicie utwory z „The Campfire Headphase” zostały wykorzystane przez telewizję Adult Swim, a nagranie „Dayvan Cowboy” użyto w programie „Search For Second Earth”, który znalazł się w ramówce Science Channel.

29 maja 2006 roku światło dzienne ujrzała EP-ka zatytułowana „Trans Canada Highway”. Pierwotnie zespół planował wydać ją 6 czerwca 2006 roku, co w zapisie cyfrowym - 6/6/06, miało nawiązywać do albumu „Geogaddi”. Ponadto płyta składa się z sześciu utworów, w tym remiksu nagrania „Dayvan Cowboy”, stworzonego przez Odda Nosdama. Zespół doczekał się również pierwszego w swojej historii teledysku. Obraz do wspomnianego utworu „Dayvan Cowboy” wyreżyserowała Melissa Olson.

Jak na razie nieznane są kolejne plany wydawnicze zespołu. Również oficjalna strona internetowa nie podaje sprecyzowanych planów koncertowych.

W wielu wywiadach Michael i Marcus przyznawali się do ciekawych i niekiedy zaskakujących inspiracji. Do wykonawców, którzy wywarli największy wpływ na muzykę Boards Of Canada, zaliczyli: Joni Mitchell, The Incredible String Band, The Beatles oraz My Bloody Valentine.

Boards Of Canada nagrywają płyty tylko na analogowym sprzęcie, miksując zarówno tradycyjne jak i elektroniczne instrumenty. Ponadto używają sampli z programów zarówno telewizyjnych jak i radiowych, które popularne były w latach 70. Również inspirują ich filmy przyrodnicze, które powstały dla wytwórni National Film Board of Canada. Syntetyczne dźwięki tworzone przez zespół nadają ich brzmieniu z jednej strony ciepły, a z drugiej smutny i nostalgicznych charakter. - Kochamy dźwięki, które niekiedy wymakają się wszelkim klasyfikacjom, które są poza jakąkolwiek kontrolą - powiedział w wywiadzie dla „New Musical Express”, Michael Sandison. - Moim zdaniem muzyk nie może być perfekcjonistą. Gdy nim jest, zabija naturalność i spontaniczność muzyki.