Biografia Blonde Redhead historia, o zespole

Blonde Redhead jest amerykańskim trio składającym się z Kazu Makino i braci bliźniaków: Simone i Amedeo Pace. Nazwa zespołu pochodzi od tytułu piosenki DNA. Amedeo and Simone Pace urodzili się w Mediolanie, dorastali w Montrealu (dzielnicy Saint-Léonard), lecz później przenieśli się do Bostonu studiować jazz. Bracia Pace i japońscy studenci sztuki Kazu Makino i Maki Takahashi założyli zespół w 1993, po spotkaniu we włoskiej restauracji w Nowym Jorku.

Gra Blonde Redhead zwróciła uwagę perkusisty Sonic Youth Steve’a Shelleya, który wziął udział w produkcji ich debiutanckiego albumu w 1993. Krótko po tym, Takahashi opuściła zespół i została zastąpiona przez jej przyjaciółkę Toko Yasudę. Yasuda wkrótce także opuściła grupę, tłumacząc się trudnościami w pisaniu nowej muzyki. Blonde Redhead kontynuowali współpracę jako trio. Na ich trzecim albumie, Fake Can Be Just as Good, dołączył Vern Rumsey z Unwound, który zagrał partie basowe.

Na czwartym albumie, In an Expression of the Inexpressible, Guy Picciotto z Fugazi został zatrudniony jako producent. Picciotto także przyczynił się do tworzenia piosenki „Futurism vs. Passeism Part 2” jak również użyczył w niej głosu. Picciotto był też producentem „Melody of Certain Damaged Lemons” i „Misery Is a Butterfly”. Alan Moulder zmiksował ich ostatnie nagranie „23”, które zostało wydane przez 4AD w kwietniu 2007. Wczesny styl Blonde Redhead był porównywany do Sonic Youth.

Długi odstęp pomiędzy wydaniem Melody of Certain Damaged Lemons a Misery Is a Butterfly jest przypisywany powrotowi do zdrowia Makino po wypadku.

Piosenka „Spring and By Summer Fall” z 23 została wykorzystana w jednym z odcinków serial Wzór. Utwór „Elephant Woman” także został wykorzystany jako piosenka końcowa w filmie Davida Slade’a Hard Candy.
Tytułowy utwór z albumu 23 został użyty jako trailer dla brytyjskiego serialu TV „Skins” w lutym 2008, i jako dodatek Crystal Geyser w maju 2008 w Japonii. Piosenka ta była także w odcinku serialu „Chirurdzy”.