Biografia Black Flag historia, o zespole
- Data założenia: 1976
- Data rozwiązania: 1986
- Kraj: Stany Zjednoczone
- Miasto: Hermosa Beach
- Gatunek: Punk
Black Flag – amerykański zespół grający hardcore punk. Został utworzony w Los Angeles w 1976 roku przez gitarzystę Grega Ginna, wokalistę Keitha Morrisa i perkusistę Davida Horvitza. Początkowo posługiwali się nazwą Panic i grali bez gitarzysty basowego, co miało ogromny wpływ na późniejsze mocne brzmienie zespołu gdyż Ginn grał na bardzo nisko nastrojonej gitarze. Trochę później na próbach zespół wspomagali jako basiści: brat Ginna, Raymond Pettibon (właśc. Raymond Ginn), albo Spot – który został później producentem muzycznym. W końcu na jednej z prób zjawili się: basista Chuck Dukowski i perkusista Brian Migdol, którym zespół Ginna i Morrisa bardzo przypadł do gustu i obaj postanowili przyłączyć się do nich. Panic w składzie: Morris, Ginn, Dukowski i Midgol zagrał swój pierwszy występ w grudniu 1977 w Redondo Beach w Kalifornii. Później okazało się, że istnieje już zespół o tej samej nazwie, więc aby uniknąć nieporozumień muzycy zmienili ją w 1978 roku na Black Flag. W tym czasie Midgola na perkusji zastąpił ROBO.
Już z nową nazwą zadebiutowali 27 stycznia 1979 również w Redondo Beach.
To był występ na którym po raz pierwszy zobaczył ich Dez Cadena.
Nowa nazwa została podsunięta przez Raymonda Pettibona, który również
zaprojektował logo dla zespołu: cztery czarne prostokąty. Muzycy
malowali je po całym Los Angeles, zyskując sobie w ten sposób rozgłos i
fanów, ale i tym samym narazili się władzom i policji. Pettibon tworzył
później dla zespołu okładki na płyty i single. W tym czasie w
południowej Kalifornii było niewiele okazji, na których zespoły
punkrockowe mogły zaprezentować się publicznie. Black Flag sami
organizowali sobie koncerty dogadując się z właścicielami klubów. Sami
również kolportowali ulotki informacyjne o nich (Dukowski później
wspominał, że sam chodził z min. 500 ulotkami).
Chociaż Ginn był liderem zespołu, to duży wkład w Black Flag miał
Dukowski. Ginn pomimo tego, że narzucał dyscyplinę – był człowiekiem
spokojnego usposobienia, natomiast żywiołowy i błyskotliwy Dukowski
robił często za rzecznika Black Flag w kontakcie z mediami.
Po odejściu Morrisa (utworzył wkrótce zespół Circle Jerks), wokalistą
został Chavo Pederast (właśc. Ron Reyes), który był ich fanem. Śpiewał w
zespole kilka miesięcy i został zastąpiony przez innego fana –
wspomnianego już wcześniej Deza Cadenę. Po dołączeniu Cadeny do Black
Flag zwiększyła się aktywność koncertowa zespołu (przed koncertem w
Civic Auditorium w Santa Monica sprzedano 3500 biletów-nigdy więcej taka
sytuacja nie powtórzyła się). W pierwszej połowie 1981 roku Cadena
zaczął mieć problemy ze strunami głosowymi. Poważnie je nadwyrężył
podczas tras koncertowych i musiał przerwać śpiewanie.
W tym czasie dwudziestoletni fan Black Flag Henry Rollins mieszkał w
Waszyngtonie (był wokalistą grupy State of Alert). Korespondował już
wcześniej z zespołem i spotkał ich na koncercie w Nowym Jorku, kiedy oni
grali trasę po wschodnim wybrzeżu. Po improwizowanym występie w barze,
na którym wraz z Black Flag wykonał utwór Clocked In dostał propozycję
stałej współpracy. Zgodził się za namową Iana MacKaye’a (wokalisty Minor
Threat). Dez Cadena po tym fakcie przerzucił się na gitarę i obok Grega
Ginna stał się drugim gitarzystą w zespole.
Rollins był najdłużej wokalistą Black Flag. Kiedy dołączył do nich
wniósł świeżość i optymizm. Umięśniony i wytatuowany skupiał uwagę na
sobie. Śpiewał bardzo dynamicznie i zasłynął z powodu częstych walk na
pięści z kimś z widowni podczas koncertów. Z nim zespół nagrał swój
debiutancki album Damaged wydany przez stworzoną wcześniej przez Grega
Ginna firmę SST Records. Po nagraniu płyty Cadena opuścił Black Flag i
utworzył zespół DC3 (jeszcze na moment pojawił się w zespole w 1983
roku).
Pod koniec 1981 roku Black Flag razem z Minutemen wyruszyli w trasę po
Europie, Publiczność przyjmowała ich dobrze, choć zdarzały się incydenty
na koncertach z agresywnymi skinheadami. Podczas tej trasy na jednym z
koncertów spotkali się z zespołem Richarda Hella. W Wielkiej Brytanii
ROBO został zatrzymany w związku z problemem z wizą. Już nie powrócił do
zespołu. Został zastąpiony przez Billa Stevensona (z zespołu
Descendents). W 1982 roku ukazał się dwupłytowy album składankowy
Everything Went Black, zawierający nagrania z lat 1978-1981 (m.in. z
singli jak również wczesne wersje utworów, które później trafiły na
Damaged).
Pod koniec 1983 roku z grania w Black Flag zrezygnował Dukowski. Ginn
twierdzi, że lubił Dukowskiego i nigdy nic do niego nie miał, ale w jego
grze było brak postępu. Dukowski po zaprzestaniu grania został ich tour
menedżerem. Na jego miejsce do zespołu dołączyła Kira Roessler, ale
zanim tak się stało to w niektórych nagraniach zespołu partie basowe
zagrał Ginn (utwory z płyty My War). Roessler do swojej gry podchodziła
bardzo ambitnie i była chyba najlepszym basistą jaki przytrafił się
zespołowi od samego początku. Z Roessler w składzie Black Flag zaczął
eksperymentować z muzyką, czasami narażając się na ostrą krytykę
dziennikarzy, a nawet i fanów.
W 1984 Black Flag nagrał i wydał cztery albumy – w tym trzy studyjne: My
War, Family Man i Slip It In. Płyty Slip It In i My War tuż po wydaniu
zostały skrytykowane w prasie i zebrały negatywne recenzje. Jednakże
kilka lat później, na fali rozwoju grunge’u My War zostało uznane za
album, który miał ogromny wpływ na artystów z tego kręgu. W ciągu całego
1984 roku zespół zagrał 178 koncertów. Jeden z nich, który odbył się 26
sierpnia w klubie „The Stone” w San Francisco został nagrany i wydany
na płycie pt. Live ‘84.
W maju 1985 Stevensona zastąpił Anthony Martinez, ale jeszcze ze
Stevensonem zespół nagrał dwie studyjne płyty: Loose Nut i In My Head.
Obie ukazały się w 1985. W styczniu 1986 z zespołu wyrzucono Kirę
Roessler. Brak Roessler i Stevensona (zastąpili ich C’el Revuelta i
Martinez) odbił się mocno na jakości koncertów, które wypadały słabo.
Black Flag zagrał swój ostatni koncert 27 czerwca 1986 roku w Detroit.
Ginn miał już dosyć zespołu, który przynosił same straty, obaj z
Rollinsem żyli na granicy ubóstwa. Jak to opisuje w swoich wspomnieniach
Rollins: Ginn po prostu zadzwonił do niego i powiedział, że odchodzi.
Po rozpadzie Black Flag Rollins zajął się swoją karierą solową. Ginn
udzielał się w zespołach: Gone, October Faction i Radio Screw.
We wrześniu 2003 Black Flag zagrał trzy koncerty: dwa w Hollywood
Palladium i jeden w Bar Alex w Long Beach. Zespół wystąpił w składzie
Dez Cadena – wokal, Greg Ginn – gitara, ROBO – perkusja i C’el Revuelta –
bas. Na tych koncertach towarzyszył im słynny skater Mike Vallely,
który śpiewał piosenki z płyty My War.
W 2005 roku piosenka Black Flag Rise Above została użyta w grze wideo Tony Hawk’s American Wasteland.
Wytwórnia płytowa SST Records założona przez Ginna w celu wydania
pierwszego singla Black Flag przetrwała jeszcze dość długo i w latach
80. wydawała albumy m.in: Bad Brains, Hüsker Dü, Meat Puppets, a także
Soundgarden i Sonic Youth.
Płyty, albumy
-
Gatunek: Punk
Kraj: Stany Zjednoczone
-
Gatunek: Punk
Kraj: Stany Zjednoczone
-
Gatunek: Punk
Kraj: Stany Zjednoczone
W 2009 roku rusza trasa koncertowa promująca najnowszy album grupy. Chorzów znalazł się na liście dziesięciu europejskich miast, w których zespół na żywo zaprezentuje nowe utwory.
Peja ujawnił szczegóły swojego najnowszego albumu, który ukaże się w sklepach 17 września. Na albumie "Na serio" znajdzie się 19 utworów.
Na sklepowe półki trafiła składanka "Hity na Czasie 2008" czyli zapowiedź tego co czeka na fanów eskowych hitów w ramach letniej trasy!