Życiorys Ewa Demarczyk biografia

Ewa Demarczyk urodziła się w 1941 roku w Krakowie. Swoją karierę artystyczną rozpoczęła w studenckim kabarecie „Cyrulik” w 1961 roku repertuarem związanym z przedwojennych szlagierów. Współpracę z „Piwnicą pod Baranami” oraz kompozytorem Zygmuntem Koniecznym, która pozwoliła na imponujący rozkwit twórczości, nawiązała już w rok później, gdy zetknęła się z artystami Piwnicy występującymi w Klubie Związku Literatów.

W tymże roku została również laureatką I Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Studenckich w Krakowie, podczas którego zaprezentowała „Karuzelę z Madonnami”. W 1963 roku wygrała Ogólnopolski Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu, olśniewając publiczność i krytyków utworami „Taki Pejzaż” oraz „Czarne Anioły”. Ten sukces ukoronowało jeszcze przyznanie artystce nagrody dziennikarzy dla najlepszego wykonawcy roku 1963 - „EWA 63”.

Rok 1964 rozpoczął się dla artystki kolejnym sukcesem - serią występów w paryskiej sali koncertowej „Olimpia”. Nie przeszedł bez echa również jej występ na Międzynarodowym Festiwal Piosenki w Sopocie którego laureatką została dzięki piosence „Grande Valse Brillante”. Rok 1964 przyniósł również inne występy zagraniczne - na Noordseefestiwal ’64 w Belgii oraz Musique aux Champs-Elysées w Sztokholmie. Kolejny rok przyniósł ponowny występ w Sopocie („Wiersze wojenne”) oraz udział w koncercie z okazji XX-lecia ONZ w Genewie.

Prawdziwy przełom w twórczości artystki przynosi jednak dopiero rok 1966, gdy kończy studia aktorskie w krakowskiej PWST i rozpoczyna samodzielne występy wraz z ośmioosobowym zespołem muzycznym - odbywa się pierwszy spektakl Teatru Ewy Demarczyk na deskach Teatru Kameralnego w Krakowie.

Naczelnym kompozytorem artystki przestaje być także Zygmunt Konieczny, którego zastępuje Andrzej Zarycki. Pierwszym uhonorowaniem teatralności występów Ewy Demarczyk staje się sukces na Światowym Festiwalu Teatralnym w Arezzo w 1967 roku.

Występem na Światowym Festiwalu w Varadero na Kubie rozpoczyna się kolejna seria występów zagranicznych. Następnymi są spektakle wystawione na austriackim Wiener Festwoche (1968), Mondial du Theatre w Nancy, „Orfeo de Oro” w Bułgarii i Festiwalu w Rio de Janeiro (1869) a w 1970 roku na rumuńskim Festiwalu w Braszow. Równolegle odbywa się wiele występów Ewy Demarczyk dla telewizji.

W 1972 roku artystka przestaje występować w „Piwnicy pod Baranami”. Aktywność Ewy Demarczyk skupia się na samodzielnych występach krajowych i zagranicznych. Do jej najgłośniejszych przejawów należą kolejne festiwale: