Ugory Późne lato Album muzyczny - utwory, teksty piosenek, teledyski

Słońce chore promieniami wymiotuje zarażając wszystko wokół. 
Więc wychodzą prosto z ziemi pukle włosów poczerniałe 
Niczym ospy dumne znaki, co na ciele rosną żwawo 

Stać 

Nie stać w obliczu zagłady 
Nie kłamać 
Nie jeść chleba 
Nie rozdmuchiwać prochów przodków 
Nie tańczyć patrząc na księżyc 
Nie kochać 
Nie myć rąk 
Nie płakać po złym śnie 
Nie troszczyć się o obcych 
Nie budować kościołów 
Nie skomleć 
Nie karmić kruków 
Nie widzieć łez swoich bliskich 
Nie bać się nieskończoności 
Nie stać w obliczu zagłady 
Nie stać w obliczu zagłady 

Mam znamię pod powiekami, 
Korony cierniowej skutki uboczne; 
A gdzie brwi wołają do siebie 
Echo topi nerwowe uśmiechy; 
Tam w gniewie, doliny w kaniony 
Przed okamgnieniem 
Przed mżawką ze śliny 
Zmieniają się nagle; 
Jak w popiół papiery 
Co ogień wybrały na swego Pana. 

Boże cieni, Chmuro krnąbrna, 
Zakryj licem swym chorobę, 
(Słońce blade, co promieniem wymiotuje); 
Niechaj cień okryje pole, 
Niech Twój syn poruszy lasem, 
Rozkołysze liście w locie, 
Bowiem, 
Ciało tonie w ślinie swojej, 
Gdy na ustach susza t a ń c z y. 
Wargi to kaniony złote, 
W które skakać nie ma komu. 

Chciałbym ja za okno spojrzeć, widząc to co ja chcę widzieć, 
Albo chociaż niech Widzenie, które samo sobie panem, 
Zgwałci me zmęczone ślepia, tworząc przy tym obraz świeży. 
Dziecię moje tak zrodzone, 
Niech pod kołdrą powiek zaśnie. 

Słońce wymiotuje, 
Wymiotuje, 
Słońce