Biografia Van Halen historia, o zespole

Jeśli mówimy o jednej z najbardziej wpływowych płyt rockowych wszech czasów, albumie, który zrewolucjonizował muzyczną scenę heavy metalową lat 80. i na którym rodzi się jeden z najpotężniejszych wirtuozów gitary – nie może to być nic innego, jak krążek supergrupy Van Halen - „Van Halen”.

Zespół Van Halen powstał w połowie lat 70. w kalifornijskiej Pasadenie. Jego założycielami byli klasycznie szkoleni pianiści - bracia van Halen – Alex (perkusja) i Eddie (gitara), którzy wyemigrowali do USA z rodzicami w latach 60. (pochodzili z Nijmegen w Holandii). W skład grupy wchodzili jeszcze basista Michael Anthony oraz ekscentryczny wokalista David Lee Roth, który był pomysłodawcą nazwy zespołu (w swojej autobiografii stawia na równi nazwy „Van Halen” i „Santana” – nazwy, które mają w sobie moc).

Zanim Van Halen weszli do studia, by zarejestrować materiał na pierwszą płytę, często grywali w klubach Los Angeles (m.in. w słynnym Whisky A Go-Go, gdzie występowały takie sławy jak Led Zeppelin, The Rolling Stones czy The Doors), gdzie zyskali już popularność. Niestety, by zaistnieć w rockowym show biznesie, musieli się wznieść wyżej, przekroczyć lokalne granice. Na ich szczęście pewnego razu koncert oglądał Gene Simmons z Kiss, który był pod wielkim wrażeniem młodych muzyków. Dzięki niemu Van Halen nagrał taśmę demo (często nazywaną „Zero”) i poznał producenta Teda Templemana, pracującego dla labelu Warner Bros.

Debiutancki album „Van Halen” ujrzał światło dzienne w lutym 1978 i od razu wskoczył 19. miejsce na Billboardzie. Na krążku znalazły się takie przeboje, jak „Runnin' With The Devil” oraz „Ain't Talkin' 'Bout Love”. Nie zabrakło również coverów – mamy tutaj „You Really Got Me” z repertuaru Kinks i „Ice Cream Man” Johna Brima. Jednak niekwestionowanym hitem jest „Eruption” – prawdziwy kamień milowy w historii gry na gitarze elektrycznej – napisany i zagrany przez Eddie’ego van Halena utwór trwa zaledwie 1.42 min, ale poraża na zawsze. „Eruption” to jedna z najbardziej wpływowych solówek wszech czasów. Podczas jej gry Eddie stosuje tzw. „finger-tapping” – wydobywanie dźwięku ze strun palcami lewej dłoni na gryfie gitary przy jednoczesnym szarpaniu tych samych strun palcem prawej dłoni. Jego nowatorską technikę próbowali w latach 80. zgłębiać inni mistrzowie gitary – Joe Satriani, Steve Vai, Yngwie Malmsteen, Kirk Hamett. Dla Eddie’ego zaś idolem lat młodości pozostawał Eric Clapton.

Album „Van Halen” odniósł międzynarodowy sukces i razem z płytą „1984” (1984) wielokrotnie pokrył się platyną (obecnie oba albumy mają już status „diamentowej płyty”)… aż trudno uwierzyć, że trwa niespełna 36 minut (!). Debiutancki krążek Van Halen był też zapowiedzią nowej ery w USA, gdzie scena muzyczna wciąż była zdominowana przez angielskie zespoły (Black Sabbath, Pink Floryd, Deep Purple, Led Zeppelin) – ery wielkich zespołów amerykańskich. Van Halen nie tylko przetarli nowicjuszom szlaki, ale swoim błyskotliwym, świeżym i energicznym brzmieniem pokazali im, czego pragną miliony amerykańskich nastolatków.