Biografia T.Love historia, o zespole

T.Love jest jednym z najpopularniejszych polskich zespołów, wielu mówi o nich jako o królach polskiego rock and rolla. Na szacunek i uznanie fanów zapracowali bogatym repertuarem grając przez ponad dwadzieścia lat. Początki jednak nie były łatwe i chłopcy musieli ciężko pracować, by stać się T.Love.

Wszystko zaczęło się zimą 1982 roku. Czterech kolegów z IV LO w Częstochowie postanowiło założyć zespół o nazwie Teenage Love Alternative. W jego skład wszedł Janusz Knorowski z gitarą elektryczną, Muniek Staszczyk ze swym głosem i gitarą basową, Jacek Wudecki na perkusji i Dariusz Zając na klawiszach. Ich inspiracją były zespoły takie jak The Clash, Buzzcocks i The Undertones a także polskie Kryzys i Deadlock.

W głowach Muńka i reszty królował wtedy punk i new wave, czasem też reggae i ska. Oprócz hałasu i wibracji czasem słuchali The Beatles i The Rolling Stones, a także T.Rex czy nawet zespołu ABBA - słowem właściwie wszystkiego, co potem odbijało się w ich utworach (z reguły pozytywnie). Poza klawiszowcem żaden z członków zespołu nie miał dużego doświadczenia muzycznego, jeśli chodzi o praktykę, na początku nie mieli nawet własnych instrumentów. Zadebiutowali jeszcze w liceum - na studniówce. Potem grupa często występowała w szkołach. Było im wszystko jedno gdzie, byleby grać.

Na dużej scenie wystąpili po raz pierwszy na festiwalu w Jarocinie w 1983 roku. Rok później zaczęli próby i występy w słynnych "Hybrydach" w Warszawie. Znaleźli się w śmietance polskiej sceny undergroundowej - obok zespołów takich jak Izrael, Dezerter czy Kult. Dołączył do nich gitarzysta Andrzej Zeńczewski. Jeszcze tego samego roku T.Love zadebiutował pierwszą kasetą - "Nasz Bubelon". Był to zapis występu w Jarocinie. "Chamy idą" była pierwszą kasetą studyjną wydaną przez wytwórnię Tilele. W radiu zadebiutowali rok później w Rozgłośni Harcerskiej w Programie IV Polskiego Radia na liście przebojów Pawła Sity. Debiut na komercyjnej liście przebojów Programu III w 1986 roku zmusił zespół do pozbycia się słowa "Alternative" ze swojej nazwy. W czasie pierwszego zagranicznego wyjazdu na Węgry zespół opuścił perkusista Jacek Wudecki. Druga połowa lat 80. była dla zespołu z jednej strony dobra, z drugiej jednak pojawiły się problemy. Dużo koncertów i pieniędzy było powodem zastoju. Prawie nie pracowali nad nowymi piosenkami, za to pojawiły się rozmaite używki. Dużym problemem był też fakt, że trzech członków zespołu mieszkało poza Warszawą, więc próby i spotkania nie mogły odbywać się regularnie. Napięcia wewnątrz T.Love były tak duże, że w 1989 roku Muniek Staszczyk postanowił wyemigrować do Londynu w poszukiwaniu pracy, a sam zespół przestał istnieć. Wokalista wrócił po 8 miesiącach, m. in. z tekstem do piosenki "Warszawa". W Polsce wiele się zmieniło. Staszczyk zamieszkał w Warszawie i poznał Jana Benedka. Razem postanowili reaktywować T.Love. Wiosną 1990 roku zaczęły się poszukiwania nowych muzyków, którzy mogliby zasilić szeregi kapeli. Dołączył Sidney Polak grający na perkusji, natomiast gitarzyści i basiści zmieniali się dość szybko. Materiał do płyty "Pocisk miłości" nagrywali w piwnicy Benedka na Żoliborzu. Kiedy płyta ukazała się w 1991 roku T.Love w mgnieniu oka stał się największą polską gwiazdą. Cała Polska nuciła piosenkę o "zielonym Żoliborzu, pieprzonym Żoliborzu" i reszcie stolicy, a zespół stał się obecny w mediach. Grał koncert za koncertem, pojawiło się coraz więcej wideoklipów do ich piosenek. Album z 1992 roku zatytułowany "King" został uznany przez część krytyków za największe osiągnięcie formacji. Publiczność również była zachwycona. W 1994 roku ciśnienie wewnątrz grupy spowodowało, że odszedł jego drugi twórca - Jan Benedek. Grał z T.Love jeszcze pół roku, dopóki nie znaleźli nowego gitarzysty - Macieja Majchrzaka. Od tego momentu zespół nie miał właściwie problemów, za to same sukcesy. Wydawali kolejne płyty (każda z nich ma status złotej), grali mnóstwo koncertów, mieli też trasę w USA. Przynajmniej jedna piosenka z każdej płyty stawała się hitem radiowym - np. w 1997 roku "Stokrotka" lub "Jest super" z płyty "Chłopaki nie płaczą". Albumy różniły się co do klimatu, co tym bardziej podobało się fanom - T.Love się nie nudziło, zawsze zaskakiwało. Longplay "Al Capone" z 1996 roku był np. jednym z bardziej tanecznych, z kolei "Prymityw" z 1994 roku okazał się bardziej rockowy, czasem zahaczając o punk rock (jest też przez wielu uznawany za najlepszy w historii zespołu). W 1999 roku muzycy nagrali album w Londynie o nazwie "Antyidol". 11 nowych utworów zostało uznane za powrót do korzeni, czuć było w niej ducha glam rocka. Jednak nie wszystkie kawałki były dobre, a sprzedaż krążka była zdecydowanie niższa niż poprzednich. Kolejny album "Model 01" z 2001 roku był spokojniejszy, bliższy muzyce pop. Głównie dzięki hitowi "Nie, nie, nie" zyskał status złotej płyty. 14 listopada 2002 roku w Stodole w Warszawie odbył się koncert z okazji dwudziestolecia istnienia zespołu. Później ukazał się też album "T.Live" będący jego zapisem. W 2005 roku do T.Love dołączył Michał Marecki, klawiszowiec. Wraz z nim kapela zakończyła prace nad albumem "I hate rock'n'roll", który tradycyjnie już pokrył się złotem. Jego wydanie było połączone z półroczną trasą koncertową (około 90 występów). Kawałki z tego krążka nawiązują do pierwotnych inspiracji Staszczyka - rock and rolla i reggae. Niektórzy zarzucają, że płyta jest bardzo ekshibicjonistyczna. - Na pewno dużo jest w tym prawdy, ale zawsze stawiałem na emocje, w T.Love zawsze tekst był ważny - stwierdza Muniek Staszczyk w wywiadzie Izy Budzyńskiej. - Ta płyta jest do bólu szczera.

Pod koniec 2006 roku znów pojawiły się problemy w zespole i w styczniu 2007 opuścił go gitarzysta Jacek Perkowski. Po kilku eksperymentalnych występach z udziałem różnych gitarzystów T.Love zdecydowało się na Jana Pęczaka. Również w 2007 roku miały miejsce premiery dwóch biografii zespołu: "Potrzebuję wczoraj" napisana przez Magdalenę Patryas i Pawła Dunina-Wąsowicza i "Siwy chciał grać w T.Love" autorstwa Marcina Styczyńskiego - fana i moderatora fanklubu kapeli.

7 listopada 2008 roku wydano składankę "Love, love, love - the very besT.Love", podsumowujący 26 lat istnienia grupy. Na kompilacji znalazło się 40 hitów i 2 nowe piosenki.

- Nie znam prostszego sposobu wyrażania emocji niż za pomocą gitary, bębnów i basu - przyznaje Staszczyk w wywiadzie dla Wro Tv. - I o to przede wszystkim chodzi T.Love - o emocje - i w tekstach, i w muzyce.