Biografia Nightwish historia, o zespole
Nightwish – fińska grupa muzyczna założona w 1996. Ich muzyka składa się
z połączenia ostrych gitarowych riffów, wyraźnego dźwięku klawiszy oraz
kobiecego, operowego głosu Tarji Turunen (pięć pierwszych albumów) a
następnie Anette Olzon. Muzykę graną przez zespół definiuje się jako
połączenie metalu symfonicznego, power metalu oraz (za czasów współpracy
z Tarją Turunen) opery. Grupę cechują poetyckie teksty utworów
nawiązujące m.in. do świata astralnego i fantasy, w większości napisane
przez instrumentalistę zespołu – Tuomasa Holopainena.
Nazwa Nightwish wzięła się od tytułu jednej z piosenek wydanych na
pierwszym demo zespołu. Mówi się też, że wymyślił ją Tuomas równo o
północy, podczas ogniska z przyjaciółmi.
Na początku 1997 roku
projekt zaczął nabierać rozpędu. Do zespołu dołączył perkusista Jukka
Nevalainen, a gitara akustyczna została zastąpiona elektryczną. W
kwietniu nagrali swój pierwszy album, zawierający siedem utworów Angels
Fall First. Płyta ta została wydana w limitowanym nakładzie 500
egzemplarzy i miała inaczej zaprojektowaną okładkę niż późniejsze
reedycje.
W maju tego samego roku podpisali kontrakt z wytwórnią
Spinefarm Records na wydanie dwóch albumów. Pierwszy z nich, rozszerzona
edycja Angels Fall First, została wydana w listopadzie i zajęła 31.
miejsce na fińskiej liście przebojów. Album poprzedzał singel "The
Carpenter", który zajął 8. miejsce liście najlepiej sprzedających się
singli w Finlandii. W wydanym w 2003 roku dokumencie End of Innocence,
Holopainen tak opisze to wydarzenie:
Jednym z
najwspanialszych momentów w historii Nightwish był ten, gdy pewnej
niedzieli słuchaliśmy w radiu notowania singli i usłyszałem, że
Carpenter wskoczył na 15. miejsce... To było lepsze, niż platynowa płyta
za Century Child. Zimne ciarki przebiegły mi po plecach gdy słuchałem
radia. Potem spacerowałem w parku, przez dwie godziny i myślałem: O mój
Boże. W co ja się wpakowałem.
W roku 1998 do zespołu dołączył
Sami Vänskä (gitara basowa). Tego samego roku został też wydany drugi
album, Oceanborn, przez wielu uważany za najlepszy. Album ten był
znacznie cięższy od poprzedniego. Był też ostatnim wydanym w tzw. erze
niewinności grupy, jak określił okres 1996-1999 Holopainen. Album dotarł
na piąte miejsce fińskiej listy przebojów, a poprzedzający go singel
Sacrament of Wilderness wspiął się na sam szczyt listy singli. Album
okazał się większym hitem niż się ktokolwiek spodziewał. Wydano do niego
jeszcze jeden singel – "Walking in the Air", cover utworu Howarda
Blake’a, będącego częścią ścieżki dźwiękowej do filmu The Snowman.
Ponadto, album był promowany w klubach promo "Passion and the Opera".
W
1999 roku wydany został singel "Sleeping Sun", mający związek z
zaćmieniem Słońca widocznym w niemalże całej Europie. W samych tylko
Niemczech singel sprzedał się w ponad 15 000 kopii w pierwszym miesiącu.
W sierpniu płyta Oceanborn uzyskała status złotej.
W roku 2000
zespół wystartował w preselekcjach do Konkurs Piosenki Eurowizji z
utworem "Sleepwalker". Zajęli trzecie miejsce i nie pojechali na finał,
mimo iż w głosowaniu publiczności zwyciężyli ogromną przewagą głosów. W
maju grupa wydała kolejny album – Wishmaster. Zajął on od razu pierwsze
miejsce na fińskiej liście przebojów i pozostawał na nim przez trzy
tygodnie. W ciągu tego czasu zyskał również miano złotej płyty. Pomimo
tego, że w tym samym miesiącu wyszły też długo oczekiwane wydawnictwa
grup Iron Maiden i Bon Jovi, to właśnie Wishmaster został uznany albumem
miesiąca przez niemiecki magazyn "Rock Hard". Jedynym oficjalnie
wydanym singlem do tego albumu było Deep Silent Complete. Poza tym w
klubach dostępne były jeszcze promo CD z utworami "The Kinslayer" oraz
"Wishmaster".
Rok 2001 był najcięższym w historii zespołu. Z
zespołu musiał odejść Sami Vänskä, ponieważ nie mógł dogadać się z
Holopainenem. Sam Holopainen tak to opisuje:
Pierwsze
o czym pomyślałem, to to, że jeśli Nightwish miał nadal istnieć, ja i
Sami nie mogliśmy pracować w tym samym zespole. To był fakt a innym
faktem było, że nie potrafiłem mu tego powiedzieć. Nie wiem, czy jestem
za łagodny czy za tchórzliwy, ale nie mogłem mu tego zrobić. Był moim
przyjacielem przez dziesięć lat i nie potrafiłem mu tego powiedzieć. Po
prostu nie mogłem być w tym samym zespole z nim i musiał odejść. Raczej
odszedłbym sam od całego zespołu, niż powiedział mu to w twarz. To jedna
z rzeczy, których żałuję najbardziej w całym życiu, że nie potrafiłem
mu tego powiedzieć osobiście... Będę tego żałował do końca życia. To
była podła rzecz. Jako przyjaciel i kumpel z kapeli powinienem był mu to
powiedzieć osobiście. To byłoby uczciwe – delikatnie mówiąc. To był
błąd, ale co możesz poradzić? Erno zadzwonił i powiedział Samiemu.
Przyszedł się ze mną zobaczyć. Rozmawialiśmy o tym jak sprawy stoją
przez około godzinę. Sami powiedział: OK i odszedł. Od tego czasu nie
rozmawialiśmy.
Po odejściu Samiego do zespołu dołączył Marco
Hietala, doświadczony basista grający wcześniej m.in. z Alexi Laiho w
zespole Sinergy. Jeśli idzie o działalność oficjalną, to grupa nagrała
cover utworu Gary’ego Moore’a "Over the Hills and Far Away". Utwór ten,
wraz z kilkoma innymi, został wydany na EP Over the Hills and Far Away.
Wydany został także From Wishes to Eternity zawierający koncert dany
przez grupę 12 lipca w Tampere w Finlandii.
Rok 2002 to rok
wydania czwartego albumu w historii zespołu – Century Child. Wraz z nim
wydane zostały single "Bless the Child" (w tym w wersji promo CD) oraz
"Ever Dream". Główną różnicą w stosunku do poprzednich wydawnictw było
wykorzystanie fińskiej orkiestry jako tła dla wielu utworów aby
spotęgować efekt muzyki klasycznej. Oprócz tego po raz pierwszy w
historii zespołu został wykorzystany śpiew Marco Hietali. Century Child
zyskał status złotej płyty po zaledwie dwóch godzinach od wydania, a
platynowy stał się dwa tygodnie później. Ustanowił też swego rodzaju
rekord na fińskiej liście przebojów – nigdy wcześniej drugi album nie
był tak daleko w tyle za liderem. Po teledysku do "Bless the Child"
wydany został drugi – "End of All Hope", który jako jedyny jest klipem
do utworu, który nie miał swojego singla. Teledysk ten zawiera sceny z
fińskiego thrillera Kohtalon kirja (Księga przeznaczenia).
2003
to wydanie DVD End of Innocence, zawierającego m.in. dokument o historii
Nightwish. Latem tego roku Tarja wzięła potajemny ślub zapraszając
tylko rodzinę i znajomych. Mężem został Argentyńczyk Marcelo Cabuli, co
stało się powodem wielu plotek na temat rozpadu grupy. Okazały się one
jednak nieprawdziwe i już rok później grupa wydała swój kolejny album.
2004
rok to czas wydania piątego albumu zespołu – Once. Równocześnie z nim
wydany został singel "Nemo". Once zawiera podkład orkiestry w dziewięciu
z jedenastu utworów. Jednak w przeciwieństwie do Century Child, grupa
nie zdecydowała się tym razem na fińskich muzyków i w Once tło stanowi
London Symphony Orchestra, która znana jest m.in. ze ścieżki dźwiękowej
do filmowej adaptacji trylogii Władca Pierścieni. Album doczekał się też
kolejnych singli: "Kuolema tekee taiteilijan" (jęz. fiński Śmierć czyni
artystę) oraz "Wish I Had an Angel". Stał się także potrójną platyną w
Finlandii, platyną w Niemczech, złotem w Szwecji, a także zajął pierwsze
miejsce na greckiej, norweskiej, niemieckiej i węgierskiej liście
przebojów.
W 2005 roku, zespół wydaje kolejny singel: "The Siren"
(również w wersji promo CD). To także rok pierwszej wizyty grupy w
Polsce (29 maja na Mystic Festival). We wrześniu została także wydana
trzecia już składanka z serii The Best of: Highest Hopes: The Best of
Nightwish.
Po zakończeniu trwającej ponad półtora roku trasy
koncertowej Once, w październiku 2005 Tuomas Holopainen opublikował na
oficjalnej stronie zespołu list otwarty, w którym pozostali czterej
członkowie kapeli oznajmiają o zakończeniu współpracy z dotychczasową
wokalistką Tarją Turunen, motywując to tym, że zbytnio poświęciła się
sprawom finansowym związanym z działalnością grupy, zapominając o
uczuciach, jakie powinna w nią wkładać. List opublikowany został 22
października 2005.
W liście Tuomas zapowiedział, że miejsce Tarji
zajmie inna wokalistka. Według niektórych źródeł, Tarja nie została
poinformowana oficjalnie o tym, że zespół zamierza zakończyć z nią
współpracę – przez co miała żal do pozostałych członków zespołu.
30
maja 2007 roku w Internecie ukazał się utwór pt. "Eva". 24 maja
ujawniono nazwisko nowej wokalistki – Anette Olzon. Występuje ona w
kolejnych dwóch singlach: "Amaranth" i "Bye Bye Beautiful". Kolejny
pełny album grupy – Dark Passion Play ukazał się 28 września 2007. W
grudniu 2007 roku na terenie Finlandii został wydany kolejny singel
"Erämaan Viimeinen". Jest wersją instrumentalnego utworu "Last of the
Wilds" z albumu Dark Passion Play zawierającą fiński tekst. Z uwagi na
fakt że Anette Olzon jest z pochodzenia Szwedką i nie zna fińskiego,
jako wokalistka gościnnie wystąpiła Johanna "Jonsu" Salomaa z zespołu
Indica. 19 lutego 2008 roku zespół wystąpił w krakowskiej Hali
Wisły. Koncert Nightwish poprzedził występ zespołu Pain. 21 maja
tego samego roku ukazał się singel "The Islander", a 14 kwietnia 2008
ukazał się video-klip do tego utworu, który wyemitowano pierwszy raz w
fińskim MTV o 7 wieczorem (fińskiego czasu).
Płyty, albumy
-
Gatunek: Metal
Kraj: Finlandia
-
Gatunek: Metal
Kraj: Finlandia
-
Gatunek: Metal
Kraj: Finlandia
-
Gatunek: Metal
Kraj: Finlandia
W 2009 roku rusza trasa koncertowa promująca najnowszy album grupy. Chorzów znalazł się na liście dziesięciu europejskich miast, w których zespół na żywo zaprezentuje nowe utwory.
Peja ujawnił szczegóły swojego najnowszego albumu, który ukaże się w sklepach 17 września. Na albumie "Na serio" znajdzie się 19 utworów.
Na sklepowe półki trafiła składanka "Hity na Czasie 2008" czyli zapowiedź tego co czeka na fanów eskowych hitów w ramach letniej trasy!