Biografia KSU historia, o zespole

KSU należy do najważniejszych przedstawicieli polskiej sceny punkrockowej. Początki działalności zespołu datowane są na 1977 rok, kiedy w Ustrzykach Dolnych, grupa nastolatków postanowiła zająć się muzykowaniem.

Pierwszy skład stanowili Eugeniusz "Siczka" Olejarczyk - wokal, gitara, Bogdan "Bohun" Augustyn - saksofon i śpiew , Wojciech "Ptyś" Bodurkiewicz klawisze, Waldemar Kuzianik "Burek" - perkusja oraz Lesław Tomków "Plaster" - gitara basowa. Mimo szczerych chęci, początkowo, granie wychodziło ze średnim efektem, a repertuar bazował głównie na przeróbkach brytyjskich wykonawców jak Led Zeppelin, Black Sabbath czy Deep Purple. Młodzi chłopcy nie za bardzo mieli wówczas pojęcie o grze na instrumentach, dlatego zabrali się za coraz bardziej wtedy popularny i zdecydowanie mniej wymagający technicznie punk rock. W tamtym czasie wykrystalizowała się także nazwa - KSU (zaczerpnięto ją od rejestracji samochodowych wydawanych w rodzinnej miejscowości). Grupa próbowała pokazać się tu i ówdzie, jednak bez większego powodzenia. Przełomem okazał się dopiero występ w 1980 roku na I Ogólnopolskim Przeglądzie Nowej Fali w Kołobrzegu (możliwość zagrania tam zawdzięczają Kazikowi Staszewskiemu, późniejszemu liderowi Kultu). Był to spory sukces formacji, dzięki niemu zainteresowała się nią wytwórnia płytowa z RFN, która zaproponowała im kontrakt (z nieznanych przyczyn odrzucony przez muzyków). Mimo, że o KSU zaczęło robić się głośniej, dla zespołu nie był to stabilny czas. Skład personalny ulegał ciągłym zmianom, a koncerty odbywały się rzadko. Na dodatek tworzący grupę muzycy byli w wieku poborowym, i niektórzy z nich (m.in. Olejarczyk) musieli odbyć służbę wojskową, co jeszcze bardziej utrudniało sprawę. Wokalista postanowił jednak twórczo wykorzystać ten okres. To wtedy powstały takie piosenki, jak "1944", "Po drugiej stronie drzwi", "Skazany na 716 dni" czy "Umarłe drzewa", które w przyszłości trafiły na albumy KSU. 

Po jego powrocie, KSU zaczęło grać jako trio, gdzie poza nim rozkład sił wyglądał następująco: Adam "Dżordż" Michno - bas, Bogdan "Tuptuś" Tutak - perkusja. Rok później formacja wydała własnym sumptem kasetę pod tytułem "Jabol Punk", która przeszła niemalże niezauważona, dlatego też występy odbywały się sporadycznie. Mimo tego, udało im się zwrócić uwagę Andrzeja Wiśniewskiego, właściciela studia RSC - umożliwił on muzykom zarejestrowanie płyty w profesjonalnych warunkach. I tak w 1988 roku, niemalże po 10 latach tułaczki, ukazał się pełnoprawny debiut pod tytułem "Pod prąd". Na płycie znalazły się takie utwory, jak "Liban" oraz wspomniane wcześniej "1944", z cytatem z piosenki pochodzącej z kultowego serialu "Czterej pancerni i pies". Utwory były grane między innymi w Programie III Polskiego Radia, dzięki czemu dotarły do sporej rzeszy słuchaczy. W niedługim czasie w studiu należącym do wytwórni Tonpress nagrano materiał na drugi krążek KSU, zatytułowany "Ustrzyki". Wytwórnia postanowiła zainwestować w grupę, dlatego zadecydowano, że wydawnictwo będzie promował wideoklip, który miał powstać do tytułowego numeru. Wszystko zapowiadało się pięknie, jednak na planie zdjęciowym z całego składu pojawił się tylko basista (pozostali wybrali inne formy "rekreacji"). Niezadowolony z takiego obrotu spraw Dżordż opuścił kapelę. Jego miejsce w 1991 roku zajął Bartłomiej "QQŚ" Kądziołka. Warto zaznaczyć, że w tym okresie KSU dorobiło się w końcu menedżera z prawdziwego zdarzenia - Krzysztofa Rożeja. Jednak jak mówią sami członkowie, band popadł przez niego niemalże w ruinę (między innymi rozprowadzał on na rynku pirackie nagrania swoich podopiecznych), dlatego szybko zrezygnowano z jego usług.

W następnych latach zespół wydał kolejne płyty, "Moje Bieszczady" (1993), "Na 15 lecie" (1994) oraz "Bez prądu" (1995). W 1997 roku Siczka rozpoczął pracę nad albumem "Ludzie bez twarzy", jednak z powodu powodzi, która wtedy przetoczyła się przez południową Polskę, musiała zostać odłożona na inny termin. Dwa lata później doszło do kolejnych zawirowań w składzie. Od tamtej pory jedyną osobą z oryginalnej konfiguracji był wokalista. Jeszcze pod koniec dekady ukazała się składanka "21", na którą poza kilkoma starszymi kompozycjami, trafiły cztery całkowicie nowe utwory, będące zwiastunem mającego się ukazać w późniejszym okresie krążka. 

W 2001 roku Siczka powrócił do prac nad albumem "Ludzie bez twarzy", który ostatecznie ukazał się w roku następnym. Lider uznał jednak, że materiał, który powstał kilka lat wcześniej, jest zbyt ponury, dlatego w efekcie, na tak zatytułowaną płytę trafiła tylko część z powstałej wtedy muzyki. Na kolejne pełnoprawne wydawnictwo, fani musieli czekać cztery długie lata, kiedy to na sklepowych półkach pojawiło się dzieło "Nasze słowa" (jednak rok wcześniej światło dzienne ujrzał zwiastujący je maksisingel "Kto Cię obroni Polsko... "). W tamtym okresie zespół nasilił aktywność koncertową, pojawił się między innymi na festiwalu Przystanek Woodstock. Zapis tego koncertu ukazał się później zarówno na DVD oraz CD. 

W 2008 roku ukazało się dzieło zatytułowane "Akustycznie XXX lecie" (to już trzecie jubileuszowe nagranie w dorobku zespołu!). Zawiera on poza kilkoma premierowymi piosenkami, starsze utwory, zagrane w nowych, folkowo-akustycznych aranżacjach. Warto powiedzieć, że gościnnie pojawili się na nim m.in. Małgorzata Ostrowska (znana przede wszystkim z zespołu Lombard), a także Andrzej Grabowski (odtwórca roli Ferdynanda Kiepskiego w serialu "Świat według Kiepskich") - To był mój pomysł, ponieważ od wielu lat jestem wielkim fanem tego aktora, uwielbiam go - tak lider tłumaczył powody egzotycznej współpracy w wywiadzie dla tygodnika "Przegląd". 

W trakcie trzydziestoletniej historii zespołu, przez jego skład przewinęło się ponad trzydzieści osób. W 2009 roku w składzie (oczywiście poza liderem Siczką) znaleźli się: Leszek "Dziaro" Dziarek - perkusja, Paweł "Gaweł" Gawlik - gitara basowa, Jarosław "Jasiu" Widawa - gitara solowa oraz Mateusz "Joseph" Sowa (także ta sama funkcja).