Biografia Blood, Sweat & Tears historia, o zespole

Blood, Sweat and Tears – amerykańska grupa muzyczna, powstała w Nowym Jorku (New York) w roku 1967. Łączyła elementy muzyki rockowej i jazzowej w ramach nurtu fusion, zwanego też jazz-rockiem. Stanowiła jeden z pierwszych zespołów tworzących muzykę tego rodzaju. Szczególną cechą grupy był zastosowanie na dużą skalę instrumentów dętych, co dawało w niektórych momentach efekt jazzowego big bandu.

Al Kooper (instrumenty klawiszowe i śpiew), Jim Fielder (bas), Fred Lipsius (saksofon altowy), Randy Brecker (trąbka), Jerry Weiss (trąbka), Dick Halligan (puzon), Steve Katz (gitara) i Bobby Colomby (perkusja) tworzyli oryginalny skład zespołu. Leaderem był Al Kooper, muzyk bluesowy, który poprzednio kierował grupą The Blues Project. W tym składzie zespół wydał pierwszą płytę Child Is Father to the Man. Wskutek niezbyt dobrych rezultatów sprzedaży w grupie powstał konflikt, który spowodował krytykę Koopera jako wokalisty, a w konsekwencji odejście Ala Koopera, Randy’ego Breckera i Jerry’ego Weissa.

Do grupy dołączył wówczas obdarzony mocnym głosem kanadyjski wokalista David Clayton-Thomas, a także Chuck Winfield (trąbka), Lew Soloff (trąbka) i Jerry Hyman (puzon). Dick Halligan, w związku z odejściem Ala Koopera, zaczął grać na instrumentach klawiszowych.

Blood, Sweat & Tears, drugi album grupy wydany został w 1969. Album ten uzyskał tytuł Album of the Year w ramach nagród Grammy. Zawierał m.in. przebojowe utwory: „You’ve Made Me So Very Happy”, „Spinning Wheel” i „And When I Die”. Album ten stanowił największe osiągnięcie grupy. Płyta zawiera ciekawe partie improwizowane, jak również jazzrockową przeróbkę utworu muzyki poważnej Erika Satie.

W 1969 zespół wystąpił na festiwalu w Woodstock.

W 1970 grupa zaangażowała się politycznie i zdecydowała się odbyć propagandowe tournée po wschodniej Europie, sponsorowane przez Departament Stanu USA. Występowała wówczas również w Warszawie. W czasach powszechnej krytyki rządu amerykańskiego ze strony hipisów i innych ruchów undergroundowych, decyzja reprezentowania rządu przez grupę rockową została przyjęta bardzo źle przez społeczeństwo amerykańskie i odbiła się negatywnie na dalszych losach zespołu. Kolejna płyta: Blood, Sweat & Tears 3, zawierała także przebojowe kompozycje, m.in. „Hi-De-Ho” i „Lucretia Macevil”, nie osiągnęła już jednak tak wielkiego sukcesu.

Konflikty personalne doprowadziły do rozbicia grupy na dwie frakcje: rockową i jazzową, podczas gdy David Clayton-Thomas rozpoczął karierę solową, powracając jednak do grupy w połowie lat 70. W ciągu długiego okresu istnienia grupy grali w niej tacy muzycy, jak: Jaco Pastorius, Steve Khan, Mike Stern czy Don Alias.

Chociaż zespół istnieje do dnia dzisiejszego, nie odegrał już nigdy takiej roli jak w ciągu krótkiego okresu późnych lat 60.

Obecny skład zespołu:
Steve Katz : wokal
Rob Paparozzi : wokal, harmonijka ustna
Dave Gellis : gitara
Glenn McClelland : instrumenty klawiszowe
Gary Foote : gitara basowa
Andrea Valentini : perkusja
Teddy Mulet : trąbka
Steve Jankowski : trąbka
Jens Wendelboe : puzon
Bill Churchill : saksofon