Biografia Alice In Chains historia, o zespole

Amerykański zespół z pogranicza grunge i heavy metalu. Był obok Nirvany, Soundgarden i Pearl Jam kolejnym zespołem wywodzącym się z Seattle, który osiągnął sukces komercyjny. Sami artyści zdecydowanie odcinali się od nurtu grunge i twierdzili, że grają heavy metal.

Był rok 1987. Historia Alice in Chains zaczęła się na przyjęciu w Seattle. Layne Staley, czyli wokalista spotkał tam gitarzystę Jerrego Cantrella. Tak założyli oni zespół, który nazwali Alice N Chainz. Do grupy dołączył dobrze zapowiadający się basista – Mike Starr. Brakowało im tylko perkusisty, został nim chłopak siostry Starra – Sean Kinney. Zmienili nazwę na Alice In Chains.

Pierwszy koncert Alice In Chains odbył się 5 sierpnia 1987. Zaczęli od tego momentu koncertować. Wytwórnie płytowe zainteresowały się Alice In Chains po ich koncercie razem z Mother Love Bone w „Central Tavern” w Seattle. Podpisali oni kontrakt z Columbia Records.

Zespół wydał pierwszą swoją EP – kę w 1990, która nosiła tytuł „We Die Young”. Następnie wydali swój debiutancki studyjny album „Facelift”, do tego wydając koncertowe nagranie „Live Facelift”.

W 1991 nagrali teledysk „Would?”, za który otrzymali nominację do nagrody Grammy.

W 1992 wydali drugą EP – kę nosiła ona tytuł SAP od słowa „Sappy”. Są na niej 4 utwory (plus jeden bonus track). Mimo tych 4 utworów dostali za nią złotą płytę. Do utworu „Right Turn” zaprosili do współpracy Chrisa Cornella (Soundgarden) i Marka Arma (Mudhoney), to połączenie nazwali Alice Mudgarden.

Pod koniec 1992 ukazał się trzeci album Alice In Chains pod tytułem „Dirt”. Znajdowały się na nim dwa single Would? i Angry Chair. Album był najlepiej sprzedającym się w dorobku Alice In Chains, jest uznawany za ten najlepszy. Rok później z powodu heroinowego nałogu grupę opuścił Mike Starr, na miejsce którego przyszedł basista Ozziego Osbourna – Mike Inez

W 1993 ukazała się EP-ka “Jar Of Flies” a także single “Them Bones”, “Down In A Hole” i “Rooster”. Nagrali też muzykę do filmu „Last action hero”. Zawierała ona dwa nowe utworu „A Little Bitter” i „What The Hell Have I”.

Rok 1994 przyniósł im ich nową płytę „Jar Of Flies”. Pojawiły się też dwa single „I Stay Away” i „No Excuses”. W październiku Layne razem z Barretem Martinem, Johnem Bakerem Saundersem, Mikiem i McCready stworzyli grupę o nazwie „The Gacy Bunch”. Potem jednak zmienili nazwę na Mad Season i nagrali w 1995 jedyny album tej grupy „Above”.

Alice In Chains zostali nominowani do nagrody Grammy za singiel „I Stay Away”, ale znowu nie udało im się jej zdobyć.

W 1995 wydali album, który nazwali po prostu „Alice In Chains”. Początkowo album miał nazywać się „Tripod” od imienia psa, który w snach dręczył w dzieciństwie Kinneya. Poprzedzał go singiel „Grind”. W 1996 zostali nominowani kolejny raz do nagrody Grammy i kolejny raz jej nie zdobyli.

W tym samym roku nagrali wspaniały koncert akustyczny dla MTV. Layne coraz bardziej pogrążał się w nałogu, przyjaciele z trudem namówili go na ten koncert. Koncert MTV Unplugged było dane zobaczyć jedynie 400 fanom zespołu. Zostało wydane DVD z tego koncertu. Zaraz po koncercie przyjaciele stracili kontakt z Laynem. Nagrali oni w trójkę solowy album Cantrella „Boggy Depot”.

W 1999 ukazał się singiel „Get Born Again”, który poprzedzał wydanie „Music Bank”.
Znajdują się na nim utworu, które nie zostały wydane, a także nowe wersje starych utworów Alice In Chains. Najlepsze utwory z „Music Bank” zostały wydane na albumie „Nothing Safe - Best of The Box”.

Pod koniec 2000 roku Alice In Chains wydało koncertowy album „Live Album”, na którym znajdują się utwory koncertowe Alice In Chains z różnych występów. Nie ma na nim żadnych nowych utworów. Rok później ukazała się płyta z najlepszymi utworami Alice In Chains „Greatest Hits”.

5 kwietnia 2002 (dokładnie 8 lat po śmierci Kurta Cobaina) na skutek przedawkowania narkotyków umiera Layne Staley. Policja znajduje jego ciało w domu po 2 tygodniach. Ustalono, że zgon nastąpił na skutek przedawkowania morfiny, kodeiny i kokainy. Wykluczone zostało samobójstwo. Zmarł w wieku 34 lat.

Alice In Chains nie zostało oficjalnie rozwiązane.18 lutego 2005 żyjący członkowie zespołu zagrali w Seattle koncert charytatywny na rzecz ofiar tsunami, z grupą występowali gościnnie Ann Wilson, Wes Scantlin, Pat Lachman oraz Maynard James Keenan. Na początku 2006 żyjący muzycy Alice in Chains z nowym wokalistą Williamem DuVallem postanowili reaktywować się i zapowiedzieli trasę koncertową po całym świecie.

29 września 2009 roku ukazał się pierwszy od 1995 album zespołu zatytułowany Black Gives Way to Blue promowany przez single: A Looking in View oraz Check My Brain, zawierający 11 utworów. Tytułowa piosenka napisana została ku pamięci Layne’a Stanley’a.

25 listopada 2009 roku odbył się koncert grupy w Klubie Stodoła w Warszawie.

Piosenka Got Me Wrong została wykorzystana w filmie Kevina Smitha pt. Clerks. Natomiast piosenki What The Hell Have I i A Little Bitter zostały specjalnie napisane do filmu Bohater ostatniej akcji (Last Action Hero) z 1993 roku i znalazły się na jego ścieżce dźwiękowej.

Przez cały okres swojej niezwykłej kariery, zespół Alice In Chains zdobył wiele nominacji do nagrody Grammy, sprzedał ponad 17 milionów egzemplarzy swoich albumów na całym świecie, napisał i nagrał 11 singli, które znalazły się na liście 10 najlepszych singli i pojawił się na szczycie listy 200 najlepszych albumów Billboard z dwoma płytami, które zajęły na niej pierwsze miejsce