Życiorys Florence and the Machine (Florence Welch) biografia

Florence and the Machine to przede wszystkim Florence Welch, 26-letnia rudowłosa wokalistka, której potężny kontralt sprawia niekiedy wrażenie, jakby nie mieścił się w utworach przez nią samą skomponowanych. Skala jej możliwości wokalnych jest niespotykana nie tylko pośród młodych wokalistek związanych ze sceną alternatywnego popu, ale także wśród artystek, które debiutowały na przestrzeni ostatnich lat. 

Florence przewodziła zresztą całej fali młodych wokalistek obecnych na rynku od końca minionej dekady. La Roux, Little Boots, Marina & The Diamonds i Florence and the Machine to nazwy wymieniane pięć lat temu właściwie jednym tchem. Ale to właśnie Welch ze swoim zespołem osiągnęła największy sukces, proponując być może najbardziej eklektyczną i jednocześnie najbardziej tradycyjną mieszankę muzyczną. Eklektyczną, bo obok wręcz post-punkowego „Kiss With a Fist” singlem było folkowe w duchu „Dog Days Are Over”, a nawet post-dubstepowe „You’ve Got The Love” w remixie Jamie’go xx. Tradycyjną, bo Welch komponowała w klasyczny sposób, zachowując podstawową formę piosenek, przyjaznych radiu, ale jednocześnie uciekających od miałkości – patrz: eklektyzm.

Wszystkie wymienione single znalazły się na wydanym latem 2009 roku albumie „Lungs”. Płyta zadebiutowała na drugim miejscu brytyjskiej listy przebojów i przez ponad 20 tygodni utrzymywała się w czołówce, by wreszcie na początku 2010 roku dotrzeć na sam szczyt. Stało się to chwilę przed zwycięstwem „Lungs” podczas ceremonii BRIT Awards 2010. Album został wybrany najlepszą brytyjską płytą 2009 roku. Podczas gali Florence wykonała wspólnie z Dizzeem Rascalem kompilację dwóch przebojów: „You’ve Got the Love” i „Dirtee Cash” zatytułowaną „You’ve Got the Dirtee Love”. Utwór dotarł do pierwszej trójki UK Top 40 i w tamtym momencie był największym singlowym przebojem wokalistki.

Drugi album „Ceremonials” ukazał się 28 października 2011 roku, przynosząc  12 nowych kompozycji. Połowa z nich w ciągu ostatniego półtora roku stała się singlami, potwierdzając niejako dominującą pozycję Florence w Wielkiej Brytanii. Nawet Adele nie była w stanie wybrać z „21” tylu singlowych piosenek. „Ceremonials” zadebiutowało na pierwszym miejscu list sprzedaży w kilkunastu krajach, tym razem również w Wielkiej Brytanii, gdzie w tydzień rozeszło się blisko 100 tysięcy egzemplarzy. Dzięki drugiej płycie, Florence and the Machine doczekali się także numeru jeden na liście singli. Trafiło tam nagranie „Spectrum” w remixie Calvina Harrisa. Teledysk do tego przeboju wyreżyserował David LaChapelle, jeden z najsłynniejszych współczesnych fotografów mody.

Płyta przyniosła zespołowi nominacje do nagród Grammy i BRIT oraz gigantyczny sukces koncertowy. „Ceremonials Tour” trwała nieprzerwanie przez ponad rok i prócz wielkich sal koncertowych dotarła także na festiwale, gdzie Florence po raz pierwszy pełniła rolę headlinera. Tak było m.in. na szkockim T In The Park i angielskich Reading/Leeds. Zwieńczeniem sukcesu płyty była nie tylko grudniowa część trasy po Wielkiej Brytanii, ale przede wszystkim zaproszenie na londyński koncert The Rolling Stones. Florence Welch stanęła na scenie obok Mick’a Jaggera i wykonała z nim „Gimme Shelter” na stałe przechodząc do historii rock’n’rolla.