Życiorys Anna German biografia

Anna Wiktoria German-Tucholska urodziła się 14 lutego 1936 roku w Urgenczu (Uzbekistan). Tam spędziła dzieciństwo. Jej matka, Irma Berner z domu Martens, była z pochodzenia Holenderką. Ojciec Eugeniusz German – księgowy, urodzony w Łodzi, z korzeniami niemieckimi, stał się ofiarą stalinowskich represji. W 1946 roku Anna z matką i babką wyemigrowały do Polski. Początkowo zamieszkały w Szczecinie, następnie w Nowej Rudzie. Potem cała trójka udała się do Wrocławia, gdzie Anna ukończyła liceum ogólnokształcące i studia geologiczne na tamtejszym Uniwersytecie. Wrocławska publiczność jako pierwsza mogła usłyszeć Annę German w chętnie śpiewanym przez nią włoskim repertuarze. Tam też po raz pierwszy zaśpiewała legendarne „Tańczące Eurydyki” Katarzyny Gärtner.

Artystyczna kariera Anny German  rozpoczęła się w 1957 roku, kiedy  śpiewała w kręgach studenckich (Teatr Kalambur), a potem podjęła współpracę z Estradą Wrocławską, Rzeszowską i Olsztyńską. W 1959 roku debiutowała w audycjach Polskiego Radia „Podwieczorek przy mikrofonie” i „Zgaduj-Zgadula”. W następnym roku wzięła udział w programie telewizyjnym „Spotkania o zmroku”. W 1962 na Ogólnopolskim Przeglądzie Młodych Talentów w Olsztynie zdobyła pierwszą w swojej karierze nagrodę – wyróżnienie za wykonanie „Ave Maria” (J.S. Bach / Ch. Gounod). Następnego lata wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, gdzie za interpretację „Tak mi z tym źle” otrzymała II nagrodę. Rok później na tym samym festiwalu zdobyła I miejsce w Dniu Polskim i III miejsce w Dniu Międzynarodowym za „Tańczące Eurydyki”. Tej piosence jury Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu przyznało II nagrodę w kategorii piosenki aktorsko-literackiej. Od tego momentu zaczęła się międzynarodowa kariera Anny German. Koncertowała w Związku Radzieckim, we Włoszech, Republice Federalnej Niemiec. Zaproszono ją na plan filmu „Marynarka to męska przygoda”, w którym grała rolę kapitana okrętu i śpiewała obok Kazimierza Brusikiewicza. W 1965 roku śpiewała z grupą polskich artystów w Wielkiej Brytanii, Paryżu i Monte Carlo. W kraju ponownie wystąpiła w Opolu i wygrała festiwal piosenką „Zakwitnę różą” – I nagroda w kategorii piosenek artystycznych. Sukces w Opolu potwierdziła w Sopocie, gdzie piosenka „Bal u Posejdona” stała się przebojem Opery Leśnej. W sierpniu zaśpiewała na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Ostendzie (Belgia), gdzie zdobyła III miejsce. Wzięła udział w programie telewizji francuskiej „Music-Hall de France". Obok Dalidy wystąpiła w Paryskiej Olimpii – recenzje były entuzjastyczne. Jesienią 1965 nagrała pierwszą polską płytę długogrającą -„Tańczące Eurydyki” z Orkiestrą Polskiego Radia pod dyr. Stefana Rachonia. Podpisała także 3-letni kontrakt z mediolańską firmą fonograficzną CDI na nagrania płytowe i występy na festiwalach. Brała m.in. udział w XV Festiwalu Piosenki Neapolitańskiej – jako pierwsza cudzoziemka. W 1967 r. wystąpiła jako pierwsza Polka na słynnym Festiwalu w San Remo, na festiwalu „Złoty klucz” w Bratysławie, w Nowym Jorku w słynnej Carnegie Hall, Wiesbaden i na Midem w Cannes, gdzie otrzymała „Marmurową płytę”. Nakręciła film dla telewizji szwajcarskiej, śpiewała przed kamerami telewizji włoskiej, nagrała płytę z 12 piosenkami neapolitańskimi. Dwukrotnie w latach 1966 i 1969 uznano ją za najpopularniejszą piosenkarkę polską wśród Polonii USA. To wszystko nie mieściło się w ówczesnych polskich realiach i mentalności ludzi, którzy wtedy nie wyobrażali sobie, żeby polska artystka mogła zrobić karierę na Zachodzie – a jednak Anna German tego dokonała.

Sierpień 1967 roku był dla Anny German miesiącem szczególnym. Złożyły się na to krańcowo różne wydarzenia. 27 sierpnia w Viareggio odebrała nagrodę Oskar Della Sympatia, przyznawaną najsympatyczniejszej artystce zjazdu gwiazd ze scen całego świata. Następnego dnia uległa tragicznemu wypadkowi samochodowemu na autostradzie słońca we Włoszech, po którym 12 dni leżała nieprzytomna. Osiem miesięcy spędziła w skorupie gipsowej walcząc o życie i tę walkę wygrała. Na scenę wróciła dopiero po trzech latach. Kiedy pierwszy raz od wypadku zaśpiewała „Człowieczy los”, widownia warszawskiej Sali Kongresowej płakała…

Zmarła 25 sierpnia 1982 roku, po beznadziejnej walce z ciężką chorobą. Odeszła cicho w roku swojego jubileuszu 20-lecia pracy artystycznej, mając zaledwie 46 lat...