Nigel Kennedy "Vivaldi The Four Seasons"

Z okazji 20-tej rocznicy legendarnego nagrania Nigela Kennedy’ego „Czterech Pór Roku” Vivaldiego, we wrześniu 2009 ukaże się specjalnie wydanie tego wyjątkowego albumu.

Kolekcja zawierać będzie oryginalne nagranie, film wyróżniony nagrodami, po raz pierwszy opublikowane zdjęcia oraz inne materiały podsumowujące wyjątkową historię albumu z repertuarem Vivaldiego. Nagranie Nigela Kennedy’ego po raz pierwszy zostało wydane 25 września 1989 roku na płycie winylowej, kasecie oraz płycie CD. Album stał się najlepiej sprzedającą się płytą z muzyką klasyczną w całej długoletniej historii EMI. Materiał nagrany pierwotnie w listopadzie 1986 roku w Kościele St John-at-Hackney, w Londynie, czekał na swoją premierę. Dopiero jednak w marcu 1989 roku, po dograniu wolnych części kompozycji, dzieło zostało ukończone.

„Cztery Pory Roku” sprzedały się w ponad 2. milionach egzemplarzy na całym świecie, płyta obecna była w czołówce list przebojów klasycznych przez ponad rok, zajęła 3. miejsce na liście albumów pop w Wielkiej Brytanii oraz ustanowiła rekord wpisany do Księgi Guinnessa jako najlepiej sprzedające się nagranie muzyki klasycznej w historii. Popularność albumu była tak wielka, że w pewnym momencie Nigel sprzedawał więcej płyt tygodniowo niż wszyscy pozostali Artyści notowania Top 20 listy sprzedaży muzyki klasycznej w Wielkiej Brytanii.

Wszystko zaczęło się na koncercie brytyjskiej organizacji charytatywnej Prince’s Trust latem 1989 roku, w którym uczestniczył Książę Karol i Księżna Diana. Nigel grał końcowy utwór Lato z orkiestrą CBSO, pod batutą Sir George’a Martina. Po koncercie, dziennikarka BBC Radio 1, Annie Nightingale, przedstawiła Nigela królewskiej parze i zażartowała czy Nigel ma uczyć Williama i Harry’ego gry na skrzypcach. Diana uśmiechnęła się: „Nie pozwoliłabym Ci się do nich zbliżyć nawet na odległość milionów mil”. Niewzruszony Nigel odparł – „Szokujące, Wasza Potworność”.

Klasyczne „Cztery Pory….” Vivaldiego ze względu na swoją niezwykłą budowę (12 mniatur w krótkich, 3-minutowych seriach) zostały skomponowane w sposób wprost idealnie wplatający się w nurt mediów komercyjnych.

Nigel występował w licznych programach w uznanych stacjach radiowych i telewizyjnych z Terrym Woganem i Glorią Hunniford, a ich entuzjastyczne wsparcie zapewniało Nigelowi wszystko, co było dla niego najistotniejsze jako artysty kultury masowej. Podobnie jak podczas koncertów, telewizja ukazywała Nigela jako Charlie Chaplina skrzypiec, zuchwałego „chappiego”, wędrowca o złotym sercu oraz wszechstronnym i naturalnym talencie w komunikowaniu się poprzez swoją muzykę.

Fani uwielbiali Nigela za jego szczery zapał, talent, młodość, siłę i determinację, a publiczność była prawdziwie poruszona gdy grał. „Cztery Pory….” stały się numerem 1 na brytyjskiej liście przebojów muzyki klasycznej, ale, co ważniejsze, album przebił się na listę Top 75 albumów pop. Co typowe dla międzynarodowych muzyków klasycznych tego formatu, Nigel był zobowiązany do trasy koncertowej po USA zaplanowanej już dwa lata wcześniej. Artysta był poza krajem, tymczasem pod jego nieobecność wytwórnia potrzebowała wsparcia dla promocji albumu. Menadżer John Stanley i słynny producent Chips Chipperfield skontaktowali się z reżyserem Geoffem Wonforem i powstał innowacyjny, obsypany nagrodami film. Jego telewizyjna premiera podczas przerwy bożonarodzeniowej wyniosła „Cztery Pory….” na szczyty list przebojów.

W ciągu kilku tygodni Nigela i jego „Czterech Pór….” słuchano i oglądano niemal wszędzie. Odnotowano, że co 30 sekund każdego dnia sprzedawano 1 egzemplarz albumu. Podczas tournee „Cztery Pory….” po Wielkiej Brytanii, na które bilety zostały całkowicie wykupione, publiczność mogła po raz pierwszy zobaczyć Nigela przy osobistym akompaniamencie Angielskiej Orkiestry Kameralnej. Nie były to jednak zwyczajne koncerty muzyki klasycznej. Tu wirtuoz przemawiał do swojej publiczności – młodszej i bardziej zróżnicowanej niż zwykle - i prawdziwie angażował ją we wszystko, co robił na scenie.

Wpływ Nigela na rynek brytyjski była tak duży, że Artystę zapraszano dwukrotnie do wystąpienia na Royal Variety Show, Kennedy został również uhonorowany przez Spitting Image, stał się bohaterem serialu dokumentalnego “This Is Your Life” i otrzymał tytuł Telewizyjnej Osobowości Roku.