Miles Davis szczery do bólu

Od premiery płyty Milesa Davisa "Kind of blue" (będącej stałą inspiracją bynajmniej nie tylko dla jazzmanów) minęły właśnie... 54 lata! Czasami aż trudno uwierzyć, że od wydania jednego z kamieni milowych współczesnego jazzu upłynęło już ponad pół wieku. Z tej okazji prezentujemy barwny, kontrowersyjny życiorys amerykańskiego trębacza.

Miles Davis to jeden z jazzowych artystów, których życiorys zawstydziłby niejednego "prawdziwego" rockmana. "Autobiografia" mistrza trąbki (w pisaniu której pomagał Quincy Troupe), która powstała na kilka lat przed jego śmiercią jest prawdziwym kompendium wiedzy o kompozytorze płyt "Tutu" i "Kind of blue". Wydanie, które opisuję (tłumaczone przez Filipa Łobodzińskiego, pierwsze - wydane w 1993 i przełożone przez Tomasza Tłuczkiewicza - nosiło tytuł "Ja, Miles") na polskim rynku pojawiło się w 2006 roku - w piętnastą rocznicę śmierci muzyka.

Szczerość - to pierwsze słowo, które przychodzi do głowy po przeczytaniu życiorysu Milesa. Davis, wspominając dawne czasy, nie stara się. Opowiada zarówno o swoim narkotykowym uzależnieniu, damsko-męskich przygodach czy rasowych stereotypach. M. Allan Greenbaum w pierwszym akapicie swojej recenzji oddaje esencję "Autobiografii": "Rewelacyjna książka, choć nie dla tych, których łatwo obrazić. Miles w książce pokazany jest jako fanatyk pracy"

Mistrzowską pracę wykonał tłumacz Filip Łobodziński, sprawnie przekładając charakterystyczny prosty, kolokwialny i napełniony wulgaryzmami amerykański, jazzmański slang - oddający również trudny charakter trębacza.

Na pracę translatora zwrócił szczególną uwagę Krzysztof Niweliński opisując książkę na stronie Artrock.pl: "Bardzo pieczołowicie i solidnie wykonał też Łobodziński kawał żmudnej roboty, jaką jest sporządzenie liczonych w setkach przypisów, zwalniających czytelnika od potrzeby sięgania do innych źródeł, a tym samym - od przerywania fascynującej lektury. Tę zaś wzbogacono spisem płyt z oficjalnej dyskografii Davisa, zilustrowano ponad setką czarno-białych fotografii, opatrzonych wydobytymi z tekstu stosownymi komentarzami, oraz indeksem osobowym, pozwalającym na szybkie dotarcie do ewentualnie poszukiwanych nazwisk."

Sukces życiorysu Milesa Davisa świadczy o fakcie, że popyt na wspomnienia muzycznych skandalistów jest duży. Jednak sama w sobie "Autobiografia" to podana z dawką niezbędnego humoru żywa opowieść, a dorobek artystyczny jej bohatera jest na tyle bogaty, że biografia Milesa doczeka się zapewne jeszcze niejednej reedycji.