Wywiady - Muzyka

"Wykształcenie to taki plan awaryjny"

2008-11-06 08:52:09
 Zespołu "happysad" nikomu nie trzeba przedstawiać. Młodzi wykonawcy z trzypłytowym dorobkiem. Najczęściej pojawiają się we Wrocławiu dwa razy do roku, gdzie można poskakać wraz z szalejącym za nimi tłumem w rytm największych przebojów. O tym, jak to jest przebić piątkę Kazikowi w czasie koncertu, o życiu studenta i jak to jest z tymi złymi kobietami z tekstów piosenek opowiada lider zespołu - Kuba Kawalec.

Iwona Kusiak: Jestem z redakcji dlastudenta.pl, więc może najpierw opowiesz, jak wyglądało życie Kuby - krakowskiego żaka, grywającego na gitarze, studiującego ekonomię i kończącego go dyplomem magistra?

Kuba Kawalec: Moje życie studenckie to była raczej pusta lodówka, długie noce i krótkie dnie. Bardziej przypominam model studenta z filmów, niż z książek. Ale były też momenty, że trzeba było się przyłożyć. To jest 5 lat studiowania, naprawdę długi okres czasu. Różnie bywało, czasem kolorowo, ale szaro też… Nie odbiegałem od standardów studenta, tak mi się wydaje. Zaś pod względem muzycznym miałem taki mały rozbrat z muzyką. Troszkę mi gorzej szło na uczelni, więc wolałem brać się do nauki, niż do muzykowania, z którego i tak nic nie będzie. I tak około 3 lata prawie w ogóle nie graliśmy, nie używałem gitary, ale potem mi się zachciało i skończyło się tak, jak to dzisiaj wygląda.

IK: A jak się mają studia do waszego życia? Do tej pory śpiewasz „jestem ekonomistą, myślę bystro”…

KK: Teraz jest czas już tylko na muzykę, a wykształcenie to taki plan awaryjny.

IK: W tekstach waszych piosenek bardzo często pojawiają się pewne kreacje kobiet. Ale zazwyczaj (jak na przykład w „Pięknej”, „Wszystko jedno” czy też „Daleka droga w dół”) są to tak zwane „złe kobiety”. Czy naprawdę wasze doświadczenia z płcią piękną były aż tak negatywne?

KK: To nie są złe kobiety, to złe doświadczenia, chociaż nie nasze. Co do nas, jest wręcz odwrotnie. Różne są po prostu historie i różne modele związków. To są akurat przykłady tych złych. Łatwiej jest śpiewać o tym, co cię w środku rozdziera, niż o tym, co cię wynosi. Tak jest przynajmniej u mnie.

IK: Podobno kobiety łagodzą obyczaje, choć dziś na konfrontacjach rockowych wROCK 2008 dominują zdecydowanie role męskie. Może w takim razie przydałaby się wam w zespole choć jedna kobieta? Przewinęły się w historii jedynie dwie, jednak żadna nie ostała się na dłużej…

KK: Grały z nami, owszem, ale na stałe nie, bo jakoś nie trafiliśmy. Nie chodzi tu, że na kobietę, ale akurat na instrument [przyp. red. Kasia grała na trąbce, Beata na akordeonie], który by nam towarzyszył na stałe, ale może kiedyś…Nie mówimy nie, naprawdę jesteśmy do kobiet pozytywnie nastawieni!

IK: Skoro tak, to czy zainteresowanie kobiet rośnie wprost proporcjonalnie do popularności? Fanki macie w przedziale wiekowym naprawdę dużym, więc jest w czym wybierać…A może już zostały złożone jakieś poważne propozycje matrymonialne?

KK: Pewnie gdyby człowiek miał wybierać, to miałyby większą możliwość teraz, niż na przykład 10 lat temu, ale nie…My nie gramy po to, żeby wybierać kobiety. W ogóle mało mamy jakichkolwiek propozycji, chyba mamy po prostu mało wyuzdaną publiczność, grzeczne słuchaczki. Dobrze…bo my grzeczne chłopaki jesteśmy (śmiech)!

IK: A co do grzecznych chłopaków, za jakich was uważasz, to także grzecznej muzyki słuchacie, jeżeli chodzi o krajową konkurencję?

KK: Ja na przykład grzecznej, ale Łukasz i Artur zahaczają o tę niegrzeczną. Bo jak dla mnie grzeczna, to ułożona, mało agresywna. A jaka jest fajna ta polska…Chłopaki, kto fajnie śpiewa z polskich zespołów, czego słuchacie? [Głos z zespołu, Łukasz: "Happysadu!"]. (śmiech) Jeśli miałbym coś wymienić to Muzykę Końca Lata i Kawałek Kulki.

IK: Gracie już po raz kolejny we Wrocławiu, drugi w tym roku kalendarzowym. Raz pachniało bzem, teraz to już raczej zgniłymi liśćmi. W jaką pogodę najbardziej lubicie grać koncerty? Czy pod dachem, jak dziś, czy w lato, kiedy przed koncertem macie możliwość pograć w piłkę?

KK: Ja wolę jednak pod dachem, ale przede wszystkim mniejsze koncerty, nie takie spendy jak dzisiaj. Mniej stresu kosztuje wyjść przed publiczność, która przyszła właśnie na ciebie, niż przed taką, która kupiła bilety na Kult i musisz grać, żeby ich do siebie przekonywać. Czasami jest im to nie w smak zupełnie. I czuje się taką atmosferę, że jedni cię lubią i chcą słuchać, a inni wręcz przeciwnie. Nie lubię chwil, gdy nie jestem do końca pewien czy mnie lubią, czy słuchają, czy wręcz gardzą mną. Ale gramy swój koncert i śpiewamy dla tych, którzy świadomie przyszli tego posłuchać. Jednak, co do miejsca, zdecydowanie wygrywają koncerty „zadaszone”. Na powietrzu jest mniejszy kontakt z publicznością, czasem mam wrażenie, że mniejsza jest ta energia, ze względu na to, że część ucieka w powietrze. Ja nie mówię, że nie lubię tego - lubię nawet bardzo, bo jest tam dobre nagłośnienie, dobry sprzęt. Jednak nie mogą się one równać z klubowymi, za którymi przepadam. Na tych plenerowych jest zawsze tak, że część publiczności nie przyszła na ciebie i trochę im tam przeszkadzamy.

IK: A czy o Wrocławiu możecie zaśpiewać „o jak ja kocham to miejsce”? Jak widzicie to miasto z perspektywy muzyków, którzy w trakcie trasy przemierzają ich dziesiątki? Może jest coś, co odróżnia je od innych?

KK: Bardzo polubiliśmy je, nawet teledysk jeden tutaj nagrywaliśmy. Według mnie, jest to jedno z takich fajniejszych miast w Polsce. Pod względem uroczego rynku, pod względem tłoczących się wszędzie studentów… Nie znam tak do końca Wrocławia, żeby wymienić tutaj wszystkie zabytki, powiedzieć liczbę mostów nad Odrą, natomiast bardzo mnie urzeka ten klimat. Często po koncercie wybieramy się z chłopakami na rynek, na piwo do Spiża, na piwo miodowe. Widać, że jest to miasto bardzo studenckie, młodzieżowe, sympatyczne i otwarte. Przeciwieństwem są tutaj miasta, gdzie boisz się wychylić, bo są dwa nocne, jeden lombard i oprócz tego jakieś nieprzyjemne typki.

IK: Przed wami, oprócz dzisiejszego koncertu, jeszcze 22 w tym roku. Jakie macie plany po 14 grudnia, oprócz zajadania się karpiem na święta? Może prace nad kolejną płytą?

KK: Tak, prace nad kolejną płytą trwają, już na sierpień studio nagraniowe zamówione. Chcielibyśmy właśnie wtedy nagrywać, dlatego pewnie przez cały styczeń, połowę lutego będziemy tworzyć. Myślę, że w kwietniu będziemy próbować grać ten materiał. Mam wrażenie, że płyta będzie najbardziej eklektyczna ze wszystkich [głos chłopaków z zespołu: „A co to znaczy eklektyczna?”] (śmiech), znaczy się różnorodna. Nie będzie ani melancholijna, ani szybka. Będą kawałki country, będą kawałki rockendrollowe. Każdy znajdzie coś dla siebie.

IK: Ostatnimi czasy sporo zespołów zdecydowało się na nagranie płyty akustycznej, tak zwanej unplugged. Myśleliście o tym?

KK: Myśleliśmy, żeby zrobić taką płytę w tym roku. By nagrać na wakacje, żeby wyszła na jesień. Natomiast wyszedł koncert zespołu Hey i on nam takiego ćwieka zabił, że na razie wizja wydania akustycznej płyty została odstawiona na półkę.

IK: Może opowiesz o tworzeniu pierwszej koncertowej płyty DVD? Dlaczego nagrywana była akurat w Krakowie, w klubie Studio?

KK: Bardziej patrzyliśmy na to pod względem miejsca oraz wizualności rozmieszczenia fanów. Klub Studio w Krakowie jest specyficzny, ponieważ publiczność stoi na schodkach, balkonie, na płycie głównej i tworzy się ciekawy obraz tych ludzi. Wydaje się, jakby stali jeden na drugim. Tych ludzi jest dookoła pełno. Nie robimy na scenie żadnych cudów, nie jesteśmy showmenami i zdajemy sobie sprawę, że ten koncert urozmaicić można przede wszystkim doborem miejsca. Warszawska Stodoła czy też Palladium , to są miejsca, gdzie można zrobić jakąś fajną produkcję, natomiast tu chodzi o to, żeby ten koncert miał klimat. W środku mieści się 1500 osób, ale wciąż zachowana jest kameralność spotkania, na której bardzo nam zależało. Widzieliśmy już kilka fragmentów tego materiału i wydaje nam się, że powstał naprawdę smaczny kąsek dla fanów. Co do miasta, Kraków jest szczególnym dla nas miejscem, tam studiowaliśmy i przez to zostawiliśmy tam kawałek życia. I to też się z tym zgrało, chociaż bardziej chodziło nam o efekty, które mogą akurat tam powstać.

IK: A jakie są twoje wrażenia z nagrywania?

KK: Wydaje mi się, że mogłem lepiej zagrać, zaśpiewać, w ogóle zrobić to lepiej. Trochę też byłem chory i z wokalem nie było najlepiej. To niedomaganie było słychać w niektórych momentach. Jednak zdecydowaliśmy się nie poprawiać nic w tym materiale, bo po pierwsze słychać by było retusz, a po drugie, tak, jak wyszło, tak wyszło i mam wrażenie, że pewna niedoskonałość musi w tym być, bo wtedy nie byłoby nasze.

IK: Co do koncertów, zdarzyło ci się kiedyś pływać na rękach? Tzw. stage diving jest bardzo popularny wśród muzyków…

KK: Jasne, gdy człowiek był w wieku koncertowym, czyli studia, nawet liceum, to bardzo często chodziłem na koncerty. Taki wariat byłem, nawet kiedyś Kazikowi na scenie piątkę przybiłem, bo była możliwość, żeby wskoczyć na scenę. Natomiast teraz, jako wykonawca, nie zdarzyła mi się taka sytuacja, ale to bardziej ze względów bezpieczeństwa. Także zmniejsza się pokusa, coraz spokojniejszy jestem na scenie. Chociaż przyznam, że na początku gdzieś tam była taka chęć, żeby wskoczyć, ale na scenie jestem z gitarą i byłoby mi ciężko, prawie niemożliwe, by przerwać na ten moment granie.

IK: Jak w takie jesienne tournee utrzymać dobrą kondycję? Nie zawsze się to zapewne udaje, choćby dziś, gdzie siedzisz przede mną w szaliku, ze szczelnie opatulonym gardłem. Może macie jakąś receptę wobec częstych wyjazdów i wielu godzin spędzonych na siedzeniu busa?

KK: Zawsze jest tak, że gdy zaczynamy trasę i nasz „geriatrykowóz” pełny jest latających w powietrzu zarazków, zaraz jestem chory, mam problemy z gardłem. Jednak radzimy sobie z tym w tradycyjny sposób - witaminy, dobre odżywianie. A co do bolącego tyłka od siedzenia w busie, to jeszcze żadnego środka na odleżyny nie musieliśmy brać, nie było tak źle.

IK: W takim razie nie pozostaje mi nic innego, jak życzyć zdrowia całemu zespołowi w dalszym koncertowaniu. Dziękuję za rozmowę.

KK: Dziękuję.


Słowa kluczowe: happysad, rock
Artyści
Komentarze
Redakcja dlaStudenta.pl nie ponosi odpowiedzialności za wypowiedzi Internautów opublikowane na stronach serwisu oraz zastrzega sobie prawo do redagowania, skracania bądź usuwania komentarzy zawierających treści zabronione przez prawo, uznawane za obraźliwie lub naruszające zasady współżycia społecznego.
  • Tańczmy pogo, śpiewajmy społem, wraz z naszym cudnym, pop-rock zespołem... [0]
    Stachu
    2008-11-09 19:02:10
    "Najczęściej pojawiają się we Wrocławiu dwa razy do roku, gdzie można poskakać wraz z szalejącym za nimi tłumem w rytm największych przebojów." Małoletnia gawiedź, której edukacja muzyczna rozpoczęła się od Awrill L., a skończyła na pseudo-rockowych zespołach Hurt, tudzież "SzczęśliwySad" Cioci Zosi. Próbkę możliwości tego zespołu można było "podziwiać" podczas ostatnich Konfrontacjach Rockowych(ja bym tam zażądał zwrotu pieniędzy, za moje pieniądze, które poszły na honorarium dla tej kapeli, prezentujący mierny poziom.
Zobacz także
Natalia Przybysz: Muzyka jest połączona z magicznym światem [WYWIAD]
Natalia Przybysz: Muzyka jest połączona z magicznym światem [WYWIAD, WIDEO]

Artystka opowiedziała nam o powstaniu płyty "TAM" oraz inspiracjach dnia codziennego.

Polecamy
Aga Zaryan
Aga Zaryan: Lubię, kiedy muzyka otula słuchacza [Wywiad]

Mam nadzieję, że i płyta, i zbliżające się koncerty w dzisiejszych, niełatwych, czasach dodadzą otuchy moim słuchaczom - mówi artystka.

Polecamy
Zobacz również
Ostatnio dodane