Sunguest - Mogło być lepiej

Kaja Chmiel, kiedyś śpiewała w Arce Noego, dziś jest pierwszym wokalem wywodzącego się z Poznania zespołu Sunguest.  Ich debiutancki album  „Labirynt" to 11 kawałków utrzymanych w rockowej konwencji z dziewczęcym głosem Kai!

Oczywiście to, że dwudziestoletnia wokalistka ma dziewczęcy głos, nie jest niczym złym, ale otwarcie trzeba przyznać, że wokalnie Sunguest traci trochę na klasycznej gatunkowej szorskości,  przysłowiowym rockowym  pazurze! Ponadto dzielenie się swoimi przeżyciami m.in. z kręgu nieszczęśliwej miłości bardziej mi się kojarzy z oklepaną szarzyzną w stylu Kai , ale Paschalskiej...

O Sunguest można powiedzieć, że to rodzinny kolektyw, bowiem Kaja Chmiel jest córką Państwa Polaków, dlatego maksyma „co w rodzinie to nie zginie" jest tutaj jak najbardziej na miejscu! Trzeba podkreślić ,że maksyma pozytywna, bo przecież to, że najlepsze jest muzykowanie we własnym gronie świadczą chociażby klany Pospieszalskich czy Waglewskich. Sunguest oprócz Kai Chmiel tworzą Norbert Śliwa, Marcin Polak i Beata Polak- postać jak najbardziej uznana na polskim rynku muzycznym. Artystka współpracowała m.in. z Armią, 2TM2,3, Syndicate, Sweet Nosie czy Marylą Rodowicz.

„Labirynt" Sunguestu, pozornie nie jest łatwym zadaniem, bowiem żeby przejść 11 kompozycji trzeba być cierpliwym i momentami zmuszać się do kolejnych utworów. W „Labiryncie" odczuwa się pozostałości mocno zakorzenionego w artystach nurtu muzyki chrześcijańskiej. Muzycznie to może być popularny Tymoteusz, tekstowo natomiast to chyba głęboka wiara i przeżycia rodem z pamiętnika nastolatki! Trudno określić i przypisać gatunek jaki reprezentuje Sunguest! Myśle, że wyjaśni nam to drugi krążek tej formacji, oczywiście jeżeli w ogóle powstanie... Z drugiej strony trzeba podkreślić, że dzielenie się tym co nas boli z innymi nie jest łatwe, o ile to co stworzyła Kaja Chmiel jest autentyczne, bo przecież niekoniecznie może to być jej „życie"... W każdym bądź razie jest to zabieg godny pochwały. W moim przekonaniu, oprócz naprawdę dobrej muzyki, największym mankamentem tego krążka są monotonne teksty; strach, miłość, ból, kłamstwo, żal, bunt, paraliż to motywy przewodnie tej płyty! Dziwi mnie tylko, że zespół pełen energii (co zresztą widać na załączonych fotografiach na okładce płyty) nagrywa taki smutny materiał.

Mam nadzieję, że tak jak w jednym z utworów „Pod ciężarem krytyki tak łatwo się nie uginam" („Nie bój się"), tak i w dalszej pracy wokalno tekściarskiej młoda artystka - Kaja Chmiel poradzi sobie i wyciągnie wnioski, a także wspólnie z Sunguestem nagra drugą, lepszą płytę!

Powodzenia!

Radosław Ząb