Propsy dla Nulla

Rok 2012 to czas Nulla. Choć to stwierdzenie może nieco na wyrost, nie można zaprzeczyć że coś jest na rzeczy. W naszym rankingu polskich rapowych płyt wydanych w ubiegłym roku pojawiły się aż dwa albumy, na których nawijał wałbrzyski MC.

"SPG Dystrykt" to pierwszy legalny solo materiał najcięższej podpory Trzeciego Wymiaru. Po wydanej w maju "Dolinie Klaunoow" 3W można było oczekiwać naprawdę solidnego kawałka rapu. I chyba nikt po premierze solówki nie ma prawa czuć się zawiedziony.

Chyba nie było jeszcze w naszym kraju tak eklektycznej rap płyty. Mamy dziesięciominutowe bragga na najwyższym poziomie w numerze (uwaga, zaskoczenie) "10 minut bragga" i niezły storytelling w "Chyba ją znazłem". Oprócz tego usłyszymy punka w "To jest nasza kultura" (choć nazywanie Defektu Muzgó legendą jest - lekko mówiąc - przesadą) czy reggae w "Nie mogę tak żyć" (drewniaki z EastWest Rockers czy Bethela powinni uczyć się od Nulla jak robić Jamajkę w Polsce). Po odsłuchaniu drugiej części "Basketball" (ciekawe ilu "fanów" polskiego rapu rozpozna sampel z "Hit'em high") aż chce się wskoczyć na parkiet. Najbardziej lutuje po ryju jednak "Fuck propaganda" - anglojęzyczny (jedyny na płycie) numer będąc przecięciem styli przekazu Rage Against The Machine (ciekawe ile osób rozpozna sampel z "Killing in the name") i starej (dobrej) Sepultury. Zresztą, jak na hip-hopowy materiał na "SPG" gitar jest nadspodziewanie dużo.

Nullo pomimo swojej wagi leciutko płynie na bitach wykorzystując nienachalne i niewymuszone wielokrotne (nadal mało kto na polskiej scenie to potrafi), karabinowe flow i spory dystans (widoczny chociażby w udawaniu Piha i DMXa). Kiedy trzeba, pan Kochanowski potrafi wydrzeć się niczym rasowy metaluch, umie też całkiem ładnie zaśpiewać. A nad wszystkim unosi się specyficzny zapach dymu z blanta.

Teksty - w telegraficznym skrócie - traktują o życiu. Solówka Nulla to w dużej mierze album o korzeniach. Zarówno o tych muzycznych ("czy to reggae czy rap czy to metal czy punk, blues, jazz, funk - wszystkim tym stylom mówię guten Tag"), rodzinnych ("mój ojciec górnik trzy razy uszedł śmierci, nawet nie wiesz tato jaką noszę dumę w piersi") jak i geograficznych ("Jestem dumny właśnie z tego, że to Wałbrzych mnie wychował"). Ukłonem w stronę miejsca zamieszkania jest też "12 rapostołów", w którym zwrotki położyli nawijacze pochodzący tylko z Wałbrzycha.

Kciuki w górę dla bitmakerów. Oczywiście na pierwszy plan wysuwa się Donatan (ostatnio coraz trudno znaleźć rapowe wydawnictwo bez jego bitów), który przyzwyczaił już do wysokiego poziomu swoich numerów, ale oldskulowe podkłady Szura czy Tyrana to również pierwsza liga i można tylko żałować, że jest ich tak mało. Nie można też pominąć wkładu DJ Creona, który oprócz drapania wosku współprodukował kilka kawałków (jak chociażby "Słowa są zbędne" skomponowany z samym Nullo).

Featuringi nie rzucają na kolana. Zwrotka Arkanoida tak jakoś bez wyrazu, refren Siwego z Defektu Mózgu przywodzi na myśl jabolpunkowe numery z lat dziewięćdziesiątych. Nietrudno się domyslić, że najlepiej wypadli Szad i Pork, którzy (uwaga, bluźnierstwo) niczym Beastie Boys potrafią już mówić jednym głosem. Całkiem nieźle wypadli też często anonimowi gracze w "12 rapostołach". 

Teledyski pomimo widocznego niskiego budżetu są całkiem przyzwoite. Podany z przymrużniem oka świetny "Basketball 2" (paki, dziadki, Maciej Zieliński i Marcin Gortat!) czy przemyślane "Chyba ją znałem" ogląda się z przyjemnością, jednak oneshotowe "10 minut bragga" gdzieś na wysokości piątej minuty - abstrahując oczywiście od muzyki - zaczyna po prostu nudzić.

"SPG Dystrykt" to album może i daleki od ideału, jednak ze względu na odważne (jak na standardy polskiego hip-hopu) podejście do kompozycji i łamanie ciąglę istniejących i niepotrzebnych schematów naprawdę warto go poznać. To piętnaście strzałów od trzydziestego weterana, który bez puszenia się i udawania mędrca opowiada o swoich przeżyciach, dzieli się przemyśleniami i niemal po rastamańsku mówi o sile braterstwa i korzeni. "Słowa są zbędne, wynik to Stara Piaskowa Góra."

Michał Przechera
(michal.przechera@dlastudenta.pl)