Utwory, piosenki
Płyta nr 1
- 1. Burn The Witch - Radiohead
- 2. Daydreaming - Radiohead
- 3. Decks Dark - Radiohead
- 4. Desert Island Disk - Radiohead
- 5. Ful Stop - Radiohead
- 6. Glass Eyes - Radiohead
- 7. Identikit - Radiohead
- 8. The Numbers - Radiohead
- 9. Present Tense - Radiohead
- 10. Tinker Tailer Soldier Sailor Rich Man Poor Man ... - Radiohead
- 11. True Love Waits - Radiohead
O albumie
W 1997 roku Radiohead trwale zdefiniowali muzyczne trendy współczesnego rocka nagrywając genialny album „OK. Computer”.
Po
redefinicji brit popu, przyszedł czas na wyprzedzenie całej muzycznej
sceny eksperymentalnym i niesamowicie nowatorskim dziełem "Kid A"
(2000). Od tego czasu zespół Thoma Yorke’a eksploruje własny, muzyczny
świat, eksperymentując z muzyczną formą i ze sposobem promocji albumów,
które zaczęły ukazywać się niezapowiedziane, bez trawiącej współczesną
muzykę nachalnej promocji. Tym samym muzycznym tropem podąża ich krążek "A Moon Shaped Pool".
Płyta promowana znakomitymi singlami "Burn
the Witch" oraz "Daydreaming" to po prostu dalszy etap muzycznej
tranzycji Radiohead, którzy dziś absolutnie nic nie muszą nikomu
udowadniać, albowiem są klasą sami w sobie.
"A Moon Shaped Pool" nazwać można ich najcichszym albumem,
zakorzenionym w niemalże soundtrackowym rozmachu niezapomnianego
„Pyramid Song”. Album zaskakuje dopieszczonymi z pietyzmem aranżacjami,
nad którymi prym często wiodą instrumenty smyczkowe. Ów stan rzeczy
zdaje się wynikać z filmowych inklinacji Jonny’ego Greenwooda, który na
swoim koncie ma współpracę z Krzysztofem Pendereckim („Threnody for the
Victims of Hiroshima” Nonesuch 2012).
London Contemporary Orchestra w
znakomity sposób uskrzydla formułę grania Radiohead, dodając jej głębi i
polotu w niemalże progresywnym ujęciu („The Numbers”, „Burn the Witch”
to tylko dwa najprostsze przykłady).
'Burn The Witch'
Album
przynosi również minimalistyczne, krautrockowo pobrzmiewające inklinacje
- "Ful Stop". Zaskakuje folkowymi partiami gitar w psychodelicznym "Desert Island Disk". Wybornie konkluduje nastrojowe partie pianina, z
wyrazistym, pobrzmiewającym w stylu Atoms for Peace rytmem w "Identikit", by w końcu ukoić zmysły oniryczną balladą „Glass Eyes”.
Na
„A Moon Shaped Pool” rozmach spotyka się z brzmieniowym luzem, a
minimalizm z niebywałą przestrzenią. Dzięki temu muzyka Radiohead wymyka
się poczuciu przesytu udzielającego się słuchaczom ich ostatnich dzieł,
stając się kolejnym punktem odniesienia dla zespołów na muzycznej mapie
teraźniejszości.