Luxtorpeda

Luxtorpeda

Luxtorpeda to kolejni po Dawidzie Kwiatkowskim i Januszu Radku wykonawcy, wybrani w ramach Świdnickich Recenzji Muzycznych. Koncert dowodzonej przez Roberta „Litzę” Friedricha grupy odbędzie się 11 listopada w Klubie Bolko w ramach trasy promującej tegoroczny album „Mywaswynas”.

Zespół Luxtorpeda powstał w 2010 roku z inicjatywy Roberta Friedricha, gitarzysty i wokalisty znanego z takich formacji jak Acid Drinkers, Turbo, Flapjack, Arka Noego, 2Tm2,3 i KNŻ. Do współpracy muzyk zaprosił gitarzystę Roberta Drężka, basistę Krzysztofa Kmiecika, związanych wcześniej z Armią oraz z formacją 2Tm2,3 oraz perkusistę Tomasza Krzyżaniaka, znanego wcześniej z Turbo i Armii. W 2011 roku w trakcie nagrywania albumu skład uzupełnił wokalista Przemysław Frencel, raper znany z hip-hopowego duetu 52 Dębiec.

Debiutancki album zatytułowany „Luxtorpeda” ukazał się 9 maja 2011 roku i jest połączeniem brzmień garażowo-punkowo-rockowych, teksty mówią o życiu każdego człowieka, o walkach, upadkach, powstaniach, ciemnościach i nadziei. Płytę promują teledyski zrealizowane do utworów „Niezalogowany”, „Autystyczny” i „Za wolność”.

Zespół dał się poznać szerszej publiczności podczas Jarocin Festiwal 2011 oraz podczas 17. edycji Przystanku Woodstock 2011 a utwór „Autystyczny” wspiął się na pierwsze miejsca wielu list przebojów, między innymi w radiowej Trójce, Eska Rock i Antyradiu. W wielu rankingach i podsumowaniach muzycznych 2011 roku Luxtorpeda uplasowała się w ścisłej czołówce niejednokrotnie zajmując 1. miejsce, chociażby wśród czytelników pisma „Teraz Rock”, gdzie została uznana za najlepszy zespół roku, płytę roku, przebój roku, teledysk roku i nadzieję roku. Luxtorpeda otrzymała również 4 nominacje do nagrody Fryderyki za 2011 r.

W zeszłym roku Luxtorpeda wydała EP’kę, której recenzję przygotował i zgłosił do Świdnickich Recenzji Muzycznych Piotr Bednarz, oto fragment: „Luxtorpeda stworzyła swoje charakterystyczne brzmienie a na „Epce” słychać tego co najlepsze z poprzednich płyt – jest trochę brudu z pierwszej płyty (brzmienie wolnej gitary w „44 Dni”), trochę ostrych riffów znanych z „Robaków” („Shoah”) oraz przestrzeń z „Buraków” (znowu „44 dni”).”