Midnight Oil kolejnym headlinerem Colours of Ostrava 2017!

"Lepiej jest umrzeć stojąc, niż żyć na kolanach" - to słynne powiedzenie chyba najlepiej opisuje działalność Midnight Oil. Sprzedali miliony albumów, zdobyli jedenaście nagród od Australian Recording Industry Association, zostali wprowadzeni do Rock and Roll Hall of Fame.

W 2006 roku zostali wprowadzeni do ARIA Hall of Fame, a podczas ceremonii Denis Handlin (Sony Music Australia) powiedział: "To bezkompromisowa, imponująca i niepowtarzalna muzyka rockowa, która inspiruje, bawi i przetrwa na zawsze."

Midnight Oil dziś są nazywani dinozaurami rocka, ale to nie znaczy, że po piętnastoletniej przerwie zapomnieli co im w duszy gra. Ich najbardziej znane utwory takie jak "Forgotten Years", "Blue Sky Mine", "The Dead Heart" czy "Beds Are Burning", dziś uznawane są za klasyki, a w latach '80 przyciągały uwagę inteligentnymi tekstami i ukazywały polityczny światopogląd grupy. Wokalista Peter Garrett oraz gitarzysta i główny autor tekstów zespołu Jim Mogine są znani z bardzo lewicowych poglądów, większość utworów grupy ma charakter polityczny, piosenki często komentują lub opisują problemy społeczne w Australii. To z tego powodu muzycy zyskali miano "strażników rocka".

Przekonania demonstrowali nawet podczas największych występów - wystarczy przytoczyć chociażby koncert z okazji zamknięcia Igrzysk Olimpijskich w Sydney w 2000 roku. Midnight Oil odśpiewali wówczas słynny "Beds are Burning" ubrani w czarne stroje z napisami "Sorry". Występ miał stanowić publiczne przeprosiny dla rdzennych mieszkańców Australii - Aborygenów, o których prawa zespół czynnie walczył od kilkunastu lat. "Jak możemy tańczyć, jak możemy się śmiać, kiedy nasze łóżka płoną. Przyszedł czas na zapłatę" - śpiewali chcąc zwrócić uwagę na nierówne traktowanie mieszkańców Australii. Zespół zdecydował się na taki krok, ponieważ ówczesny premier Australii - John Howard, przeprosin Aborygenów odmówił.

Innym wyjątkowym zachowaniem muzycy wyróżnili się już w 1986 roku - jeszcze przed pierwszymi światowymi sukcesami. Postanowili wyruszyć w trasę w odległe rejony w kraju wraz z rockową grupą Aborygenów "The Warumpi Band". Jeździli głównie po prowincjach i małych miejscowościach, spotykali ludzi, grali dla nich lub z nimi. Z tej trasy wynieśli wiele, jak sami później przyznali w dokumencie telewizyjnym i książce, były to zarówno pozytywne, jak i negatywne doświadczenia. Wszystkie zawarli na swoim kolejnym albumie zatytułowanym "Diesel and Dust". Płyta, która powstała przy współpracy z brytyjskim producentem Warnem Livesy, ukazała się jesienią 1987 roku. To z niej pochodzą m.in. "Beds are Burning", "Dead Heart" oraz "Dreamworld". Wydawnictwo pobiło sukces ich najpopularniejszego jak dotąd albumu "10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1". Sprzedaż krążka "Diesel and Dust" szybko przekroczyła 5 milionów egzemplarzy, a zespół odniósł ogromny komercyjny sukces, na fali którego wyruszył w światową trasę koncertową.

W sumie na koncie mają 11 albumów, a ich kariera zatrzymała się w momencie, gdy Garrett wystąpił z grupy, aby skoncentrować się na karierze politycznej. W 2004 roku został wybrany do australijskiego parlamentu z ramienia Partii Pracy. Pozostali członkowie grupy postanowili nadal grać razem, ale już nie jako Midnight Oil i grupa oficjalnie zakończyła swoją działalność. "Te 25 lat było dla mnie bardzo bardzo ważne i odchodzę z Midnight Oil z pełnym szacunkiem dla tej grupy. Dostarczyliśmy ludziom wiele przyjemności, wielu osobom pokazaliśmy cel w życiu. Tak było też ze mną osobiście. Kto mógłby prosić o więcej? Dla mnie jednak nadszedł czas, aby iść dalej i zająć się rzeczami, które mają obecnie dla mnie duże znaczenie i którym nie mogłem dotąd poświęcić wystarczającej ilości czasu" - wyznał w oficjalnym oświadczeniu Garrett.

Ku ogromnemu zadowoleniu fanów grupa ogłosiła, że w 2017 roku powracają wyruszając w światową trasę koncertową. W ramach tournee zatytułowanego "The Great Circle" trwającego od kwietnia do listopada zamierzają objechać cały świat: zaczynając od kameralnego klubu w Sydney, po Brazylię, Amerykę Północną, Europę, Nową Zelandię, by z powrotem zawitać do Australii. Trasa będzie uzupełniać wydanie wielkiej kolekcji płyt: pierwsza ma zawierać wszystkie LP i EP, druga teledyski i nagrania video, a trzecia wcześniej niepublikowane materiały DVD, nazwane "The Overflow Tank".

ip