Życiorys Nosowska (Katarzyna Nosowska) biografia

Nie uważa się za patriotkę, muzykę traktuje jak autoterapie, bez skrępowania przyznaje że jest gwiazdą komercyjną choć nigdy nie grała "do kotleta". Niedawno wydała płytę z kompozycjami napisanymi do tekstów Agnieszki Osieckiej.

Krążek, który w dwa tygodnie od premiery uzyskał status platynowego według wielu był odważnym krokiem artystki, bo sama jako doceniona autorka musiała zmierzyć się z legendą innej wielkiej tekściarki.

Kasia Nosowska, urodziła się 30 sierpnia 1971 roku w Szczecinie, jest jedynaczką. Sama też ma jedno dziecko, 12 - letniego Mikołaja, którego ojcem jest Adam Krajewski.

Artystka dzieciństwo wspomina dobrze. Nie odczuwała tak jak inni szarej rzeczywistości PRL-u. - Ojciec był marynarzem. Dzięki temu moje życie dziecinne było dostatnie. - wspomina w rozmowie z "Wysokimi obcasami". - Barbie, pomarańcze, napoje w kartonikach i zagraniczny piórnik.

Z tatą kontakt miała słaby, często wyjeżdżał, nierzadko na ponad rok. Nigdy jednak nie przeżyła nastoletniego buntu gdyż niemal cały okres dojrzewania przesiedziała w swoim pokoju. Była córką odpowiedzialną i posłuszną. Nie protestowała gdy rodzice wbrew jej woli wysłali ją do technikum odzieżowego.

Dopiero pod koniec szkoły zaczęła rzeczywiście interesować się muzyką. Anarchopunk, rock, nowa fala, te stylistyki przemawiała do niej najmocniej. Pierwszy sceniczny kontakt z muzyką rockową przeżyła pod koniec lat 80. Zaśpiewała kilka razy z zespołem Włochaty, później w takich garażowych kapelach jak Kafel, Dum-Dum czy No Way Out. Z Kaflem w roku 1989 zaliczyła pierwszy wyjazd do Jarocina. Natomiast współpracując z Dum-Dum poznała Piotra Banacha, z którym w 1992 roku założyła formacje Hey.

W nowej odrodzonej Polsce po tym jak nie dostała się do szkoły aktorskiej Nosowska przez jakiś czas pracowała w państwowych przedsiębiorstwach odzieżowych, a później na poczcie, gdzie wprowadzała dane do komputera. Rzuciła to zajęcia po sukcesie Hey na festiwalu w Jarocinie, gdzie grupa zdobyła II nagrodę w plebiscycie dziennikarzy. Po kilku miesiącach już w roku 1993 z pomocą Katarzyny Kanclerz, ówczesnej szefowej Izabelin Studio zespół wydał debiutancką płytę "Fire", która wraz z kopiami pirackimi rozeszła się w nakładzie około 800 tysięcy kopii.

- Do tej pory na scenie śpiewały gwiazdy typu Kora, które dla publiczności były niedostępne - po latach w "Wysokich obcasach" fenomen zespołu tłumaczyła Nosowska - A my serwowaliśmy ludziom taką egalitarną obietnicę: każdy może. Nie stwarzaliśmy dystansu, byliśmy jak wszyscy.

Paradoksalnie wielki sukces zespołu wprawił artystkę w przygnębienie. Z powodu niekorzystnego kontraktu muzycy wcale się nie wzbogacili, poza tym modne stało się krytykowanie grupy, a zwłaszcza samej Nosowskiej i jej tekstów.

- Polubiłam Cię dopiero rok temu [w 1995 roku - przyp. red.], kiedy okazałaś się być rockmanką - powiedziała w opublikowanej w magazynie "XL" rozmowie z Nosowską Anja Orthodox - Gdybyście weszli normalnym rockowym wejściem, to mielibyście do przodu, a jak wszyscy mówili, że Hey należy chwalić, bo to dobry zespół, nie pasowało mi to, bo wydawaliście się nieszczerzy.

W roku 1994, cztery dni po premierze albumu "Ho!" artystka została oskarżona przez "Gazetę Wyborczą" o plagiat. Chodziło o tekst do utworu "Between", który okazał się być autorstwa T.S. Elliota, a który artystka jak sama przyznaje pożyczyła z jednego z wierszy, które napisał znajomy. W tym samym roku uznana przez Radio Kolor za osobowość roku otrzymała samochód, a rok wcześniej w pierwszej edycji Paszportów "Polityki" została wyróżniona tą nagrodą za talent wokalny.

Z Hey Nosowska wydała 9 albumów studyjnych. Oraz kilka krążków koncertowych, m.in. "MTV Unplugged" z 2007 roku. Od roku 1999, w którym zespół opuścił gitarzysta Piotr Banach, Kasia jest niekwestionowanym liderem grupy, z którą łącznie zdobyła ponad 21 Fryderyków. Ostatni studyjny album zespołu, "Echosystem" z 2005 roku, pokrył się platyną.

W roku 1996 Nosowska wydała swoją pierwszą solową płytę "puk.puk", za którą otrzymała Fryderyka (odebrał go razem z mamą) w kategorii najlepszy album alternatywny. Płyta podobnie jak dwie kolejne, wyprodukowane przez Andrzeja Smolika, była utrzymana w odległej od rocka bardziej elektronicznej stylistyce. Piosenki "O nas" i "Jeśli wiesz, co chcę powiedzieć..." z solowego debiutu Kasi trafiły na ścieżkę muzycznej filmu Krzysztofa Krauzego "Gry uliczne". W tym samym roku w klinice przy ul. Emilii Plater w Warszawie przyszedł na świat syn piosenkarki.

Kolejne lata przyniosły artystce m.in. umieszczenie drugiego singla z płyty, "Milena", na soundtracku do obrazu Władysława Pasikowskiego "Demony wojny według Goyi". Gościnnie wystąpiła na płytach m.in. Michała Żebrowskiego, Pidżamy Porno, Świetlików, a także wzięła udział w projekcie "Yugoton", w którym zaśpiewała trzy utwory. W tym czasie Kaśka została też felietonistką miesięcznika "Filipinka", a później magazynu "Muza".

Pierwszym solowym albumem Nosowskiej w nowym mileniu był wydany po siedmioletniej przerwie "UniSexBlues" z 2007 roku. Płytę wyprodukował Marcin Macuk - muzyk zespołu Pogodno. Z nim też artystka nagrała album "Osiecka". Piosenkarka jest w trakcie przygotowywania muzyki do filmu Wojciecha Pacyny "Headhunter", którego premiera planowana jest na przyszły rok. Stale pisuje do magazynu "Zwierciadło", a sama została bohaterką napisanej pod redakcją Józefa Kurpisza i Krystyny Ziątek książki pt. "Nosowska. Piosenka musi posiadać tekst".

W 2007 roku Kasia Nosowska otrzymała nagrodę "Fenomen" przyznawaną przez tygodnik "Przekrój". Swój wybór redakcja uzasadniła następująco: "za rzadkie wyczucie klasy, ucho do dobrych tekstów, głos do śpiewania i nieprzeciętny nos do współpracowników.". Obecnie Kasia jest w związku partnerskim z gitarzystą Hey, Pawłem Krawczykiem. Marzy by w przyszłości poświęcić życie na podróże.