Ebony Bones – punkowy karnawał

 

Powodów jest wiele. Pierwsze, co wyróżnia Ebony to „autorskość” jej muzyki. Swój debiutancki album napisała i wyprodukowała samodzielnie, a sześcioosobowy zespół sformowała dopiero na potrzeby koncertów. Kolejny powód to oryginalność. Ebony raczej stroni od popu, a w swoich utworach zawiera mieszankę post-punka, electro, psychodelii i prostej muzyki tanecznej rodem z lat 70-tych (The Muzik). Dorzućmy jeszcze etnicznie brzmiącą perkusję i syntezatory basowe i otrzymamy ogólny zarys krążka Bone of My Bones.

Album otwiera W.A.R.R.I.O.R. z pulsującym syntetycznym basem przełamywanym brzdąkającą gitarą i minisolówkami perkusji. Numer drugi (We Know all about You) rozpoczyna się z kolei klaskanym wstępem przypominającym trochę killbillową wersję Don’t Let Me Be Misundestood. W tle słychać etnicznie brzmiące perkusjonalia, gwizdki, przesterowaną gitarę, a nawet trąbkę. Ponad to wszystko wybija się „czarny” wokal Ebony wspomaganej przez dwie chórzystki.

Płyta jest bardzo eklektyczna. Obok wspomnianych gatunków pojawiają się ciągoty do r’n’b (Smiles and Cyanide) czy klasycznego rocka (Bone of My Bones, Don’t Fart on My Heart). Nie brakuje też parkietowych killerów (The Muzik, When it Rains).

Pomimo beztroskiego charakteru muzyki, tekstowo Miss Bones porusza tematy poważne. Pojawia się Orwell (We Know all About You) polityka paliwowa (In G.O.D. We Trust) czy brutalność policji (Story of St.Ockwell). Luźniej robi się w The Muzik czy When It Rains, a trochę łzawo w niezbyt udanej i nie do końca do reszty pasującej balladzie I Guess We’ll Always Have NY.

Bone of My Bones to energetyczna bomba wyprodukowana z punkowym pazurem. Rzecz zupełnie niepodobna do niczego i również przez to warta uwagi. Ebony słynie z niezwykle żywiołowych koncertów. Czy tak jest w istocie, można się będzie przekonać w Katowicach pod koniec sierpnia, gdzie Ebony zagra jako jedna z gwiazd festiwalu Tauron Nowa Muzyka.

Krzysztof Sokalla
(krzysztof.sokalla@dlastudenta.pl)