Kora Ping Pong Album muzyczny - utwory, teksty piosenek, teledyski

Pięć lat temu Kora podjęła bardzo odważna decyzję: rozstała  się ze swoim kompozytorem, byłym mężem i liderem zespołu Maanam – Markiem Jackowskim.  Maanam w 1980 roku rozpoczął erę nowego rocka i stworzył soundtrack do solidarnościowej rewolucji. Przez 30 lat Kora i Maanam wymawiało się jak kiedyś: Partia i Lenin.

I ten świetny wygodny układ  Kora zostawiła. Był to skok na głęboka wodę. Przez pięć lata Kora szukała muzyków, producentów, eksperymentowała i czasami błądziła. Od roku skład  muzyków ustabilizował się. Znalazł się też świetny kompozytor i gitarzysta: Mateusz Waszka Waszkiewicz . On jest autorem prawie wszystkim utworów na płycie PING PONG.  Krzysztof Amik Skrzyński – solowy gitarzysta Kory to artysta, którego indywidualny energetyczny akordowy styl grania na tym instrumencie jest syntezą Hendrixa, Page’a i przede wszystkim Jacka White’a. W czasie koncertów fani proszą go by jego solówki trwały jak najdłużej. Jeżeli Waszka i Amik  to nowy narybek na polskiej scenie rockowej, to Marcin Ciempiel i Artur Hajdasz to weterani polskiej nowej fali. Ciempiel, którego Kora sprowadziła z Kalifornii grał już w Oddziale Zamkniętym, Maanamie, Aptece i Wilkach. Hajdalon, syn perkusisty legendarnych Breakoutów walił w bębny w Pudelsach, Homo Twiście, Aptece i Made In Poland.

I wreszcie piąty instrument – Kora. Na tej płycie jak na żadnej poprzedniej Kora doszła do perfekcji w wyrażaniu złożonych emocji dorosłej, świadomej siebie i refleksyjne nachylonej nad kondycją świata, kobiety.  Głos Kory jest zarazem świeży i dojrzały. Dziewczęcy i głęboki.

Większość tekstów na płycie tak jak to się działo w wypadku kilkunastu albumów Maanamu napisała Kora. Jednym z wyjątków jest tytułowy Ping Pong.

To tekst, który Kora wyłuskała z poematu przemyskiego poety Józefa Kurylaka Bicie mojego serca. Ping Pong to tajemnicza piosenka, zaśpiewana z punkową brawurą, opowiadająca o odwiecznej walca dobra i zła: szatana, którego obciążamy swoimi winami i anioła, któremu nie chcemy przypisać swoich zasług. W tekście pojawia się niczym deus ex machina  pytanie: skąd to dziecko, skąd. Akurat my wiemy skąd, ale zostawiamy słuchaczom przestrzeń do domysłów. Spójrz prosto w oczy chwili to zbudowana przez Korę z Napowietrznych zdań malarza i poety Ryszarda Grzyba piosenka o bardzo zabawnym tekście. Strefa ciszy to już tekst  samej Kory. Poetycki manifest i głębokiej ekologii. Subiektywna wizja przyrody zmęczonej destrukcyjną obecnością człowieka w jej sferze.  Nigdy nie zamknę drzwi przed tobą, Jedno słowo wszystko zmienia, Jak narkotyk i Radiowa fala to utwory z których Kora jest najbardziej znana: rockowe erotyki, wyznania miłości dojrzałej, pełnej wyrozumiałości i ciepła kobiety wobec tego drugiego: partnera, męża, kochanka. Przepis na szczęście to  piękna ballada, w której słychać reminiscencje z pobytu kory w  Brazylii, w stanie Bahia, gdzie co wieczór Kora oglądała jak dla ochłody pławiono konie w rzece wpadającej do gorącego Oceanu.

Żmija – prześmiewcza piosenka o codziennych rytuałach miejskiego biznesmena biorącego udział w codziennej gonitwie szczurów a raczej żmij.

I na koniec Nie jestem biała i nie jestem czarna- piosenka autotematyczna, rozliczanie się Kory z własną niejednoznaczna, płynną i zmienną niczym rtęć tożsamością.

Ping Pong jest albumem bardzo bogatym brzmieniowo: gitarowym pojedynkiem Amika i Waszki,za którym pulsuje mistrzowska sekcja rytmiczna.

Kora jest w swojej najlepszej formie w życia. Płyta ta może śmiało stanąć na półce obok Nocnego patrolu i Róży. Tym bardziej że wyprodukował ją w swoim studio sam mistrz Rafał  Paczkowski.  Zdjęcia to albumu zrobił Andrzej Tyszko, collage – Kamil Sipowicz a wszystko zlozyłł w graficzną całość Mateusz Jackowski.